Krzysztof Prędki

W dzisiejszym świecie Krzysztof Prędki stał się powracającym tematem, który przyciągnął uwagę całego społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy w wyniku postępu technologicznego, zmian kulturowych czy wydarzeń historycznych, Krzysztof Prędki zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na politykę i życie codzienne ludzi, nie ma wątpliwości, że Krzysztof Prędki wywołał debatę i refleksję we wszystkich obszarach. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty i konsekwencje Krzysztof Prędki, a także różne stanowiska, jakie istnieją w tej sprawie.

Krzysztof Prędki
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1952
Opole

Zawód, zajęcie

samorządowiec, nauczyciel, działacz opozycyjny

Stanowisko

wicemarszałek województwa dolnośląskiego (1999–2001)

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Krzysztof Prędki (ur. 13 grudnia 1952 w Opolu[1]) – polski samorządowiec i nauczyciel, działacz opozycyjny w PRL, w latach 1999–2001 wicemarszałek (wiceprzewodniczący zarządu) województwa dolnośląskiego.

Życiorys

Z zawodu biofizyk[2]. Pracował jako nauczyciel w I Liceum Ogólnokształcącym w Wałbrzychu. Od 1980 działał w NSZZ „Solidarność” w Wałbrzychu, za co w 1982 został karnie usunięty ze szkoły[3].

W 1990 i 1994 był wybierany do rady miejskiej Wałbrzycha z rekomendacji NSZZ „Solidarność”[3]. Został jednocześnie członkiem i marszałkiem sejmiku województwa wałbrzyskiego[4]. W 1993 kandydował do Senatu w okręgu wałbrzyskim z rekomendacji NSZZ „Solidarność”, zajmując 3. miejsce spośród 12 kandydatów[5]. Zaangażował się następnie w działalność Akcji Wyborczej Solidarność i z jej listy w 1998 został wybrany do sejmiku dolnośląskiego. Z dniem 1 stycznia 1999 został powołany na stanowisko wiceprzewodniczącego zarządu (od 1 czerwca 2001 wicemarszałka) województwa dolnośląskiego[6], odpowiedzialnego m.in. za ochronę zdrowia[7]. 28 grudnia 2001 został odwołany wraz z całym zarządem[8]. Następnie został likwidatorem Szpitala im. Rydygiera we Wrocławiu i pełnomocnikiem do utworzenia w jego miejsce Zakładu Pielęgnacyjno-Opiekuńczego[9]. Wkrótce potem tymczasowo sprawował funkcję dyrektora ZOZ w Oławie[10]. Objął następnie stanowisko sekretarza gminy Wałbrzych[11].

W 2005 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[12].

Przypisy

  1. ↑ Oświadczenie majątkowe. um.walbrzych.com. . .
  2. ↑ Sylwia Bielawska: Nowa Kronika Wałbrzyska. T. 2. Wałbrzych: Fundacja Muzeon, 2014, s. 20. ISBN 978-83-936834-1-3.
  3. ↑ a b Zbigniew Senkowski, Radosław Mechliński: Wałbrzyska Solidarność. 25 lat NSZZ „Solidarność” w regionie wałbrzyskim. Wałbrzych: Urząd Miejski w Wałbrzychu, 2006, s. 35. ISBN 83-000000-0-0.
  4. ↑ Biuletyn nr 2181/II Komisja Nadzwyczajna do rozpatrzenia rządowego raportu o polityce regionalnej /nr 7/. orka.sejm.gov.pl, 20 grudnia 1995. .
  5. ↑ Wyniki wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 19 września 1993 r.. prawo.pl, 23 września 1993. .
  6. ↑ Uchwała nr II/5/98 Sejmiku Województwa Dolnośląskiego z dnia 12 listopada 1998 roku w sprawie wyboru Wiceprzewodniczących Zarządu Województwa Dolnośląskiego.
  7. ↑ Wiadomości z Wrocławia. wyborcza.pl, 26 września 2001. . .
  8. ↑ Uchwała nr XL/735/2001 Sejmiku Województwa Dolnośląskiego z dnia 28 grudnia 2001 roku w sprawie odwołania z funkcji Marszałka Województwa Dolnośląskiego.
  9. ↑ Marcin Murmyło: Z likwidatora pomocnik. wyborcza.pl, 19 marca 2003. .
  10. ↑ Dronsejko szpital rozwija. gazeta-olawa.pl, 18 lipca 2011. .
  11. ↑ Z przepustką poza magistrat. naszemiasto.pl, 25 lutego 2004. .
  12. ↑ M.P. z 2005 r. nr 84, poz. 1210