W dniu Krzysztof Missona stajemy przed bardzo ważnym tematem, który zasługuje na poruszenie i szczegółowe omówienie. Wpływ, jaki Krzysztof Missona wywarł na nasze życie, jest niezaprzeczalny, a jego znaczenie jest bezdyskusyjne. Na przestrzeni dziejów Krzysztof Missona był przedmiotem licznych badań, debat i refleksji, co ukazuje jego znaczenie w różnych obszarach i kontekstach. W tym artykule zagłębimy się w świat Krzysztof Missona, badając jego wiele aspektów i analizując jego wpływ na nasze obecne społeczeństwo. Aby przedstawić pełny i obiektywny pogląd, przeanalizujemy różne punkty widzenia i argumenty, aby wzbogacić nasze zrozumienie Krzysztof Missona i jego implikacji.
Data i miejsce urodzenia |
10 lipca 1923 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 stycznia 1992 |
Gatunki |
muzyka poważna |
Zawód |
Krzysztof Missona (ur. 10 lipca 1923 w Krakowie, zm. 2 stycznia 1992 tamże) – polski dyrygent i profesor.
Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie pod kierunkiem Waleriana Bierdiajewa i Artura Malawskiego (1953). Działał jako dyrygent Filharmonii Krakowskiej (1962–1968), dyrektor, kierownik artystyczny i pierwszy dyrygent Orkiestry i Chóru Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie (1968–1977), dyrektor i kierownik artystyczny Teatru Muzycznego (1977–1980). 16 kwietnia 1967 poprowadził prawykonanie Dies irae Krzysztofa Pendereckiego podczas odsłonięcia Pomnika Ofiar Faszyzmu na terenie obozu w Oświęcimiu-Brzezince[1]. Szczególnie ceniony[przez kogo?] za interpretacje dzieł Wolfganga Amadeusa Mozarta i Josepha Haydna. Od 1967 docent w macierzystej uczelni, kierownik Katedry Dyrygentury, Katedry Wokalistyki oraz dziekan Wydziału Instrumentalnego[2].
Wśród jego uczniów znaleźli się m.in. Wojciech Czepiel, Ewa Michnik, Tomasz Lida, Jerzy Salwarowski, Jerzy Swoboda i Stanisław Welanyk.
W 1978 został uhonorowany Nagrodą Miasta Krakowa[2].
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 6, gr. 7, gr. rodz. Frimlów).