W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Krzysztof Matuszewski. Zbadamy jego pochodzenie, ewolucję w czasie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Krzysztof Matuszewski był przedmiotem badań i kontrowersji, a w całym tym artykule postaramy się rzucić światło na jego najważniejsze aspekty. Od swoich początków do chwili obecnej Krzysztof Matuszewski odgrywał kluczową rolę w różnych obszarach i zrozumienie jego trajektorii jest niezbędne, aby zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie. Dołącz do nas w tej podróży, aby odkryć sekrety i tajemnice Krzysztof Matuszewski.
| Data urodzenia |
1957 |
|---|---|
| doktor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filozofia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
28 października 1993 |
| Habilitacja |
2008 – nauki filozoficzne |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Krzysztof Matuszewski (ur. 1957) – polski filozof i tłumacz, absolwent Kulturoznawstwa oraz Filozofii na Uniwersytecie Łódzkim, profesor Uniwersytetu Łódzkiego w Instytucie Filozofii. Specjalizuje się przede wszystkim we współczesnej filozofii francuskiej[1].
W 1980 ukończył Kulturoznawstwo na Uniwersytecie Łódzkim, a w 1984 Filozofię. W tym samym roku został zatrudniony w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Łódzkiego[1][2]. 28 października 1993 obronił na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego stopień doktora. Jego promotorem był Wiesław Telesfor Gromczyński, natomiast praca doktorska nosiła tytuł: Pierre Klossowski - myśliciel suwerenny. Monomania jako transgresja filozofii[3]. 21 lutego 2008 uzyskał habilitację, jego praca nosiłą tytuł Georges Bataille - inwokacje zatraty[4].
Tłumaczył z języka francuskiego (często wspólnie z Bogdanem Banasiakiem) dzieła m.in. takich autorów jak: Étienne de La Boétie, markiz de Sade, Charles Fourier, Joris-Karl Huysmans, Marcel Proust, Georges Bataille, Maurice Blanchot, Pierre Klossowski, Michel Foucault, Gilles Deleuze, Jacques Derrida, Jean-Noël Vuarnet)[5][6].
Jego artykuły ukazywały się w takich czasopismach jak: „Colloquia Communia”, „Twórczość”, „Literatura na Świecie”, „Przegląd Humanistyczny”, „Sztuka i Filozofia”, „Nowa Krytyka”, „Humanistyka i Przyrodoznawstwo”[5][7].