Krwawnik kichawiec

Dzisiaj chcemy porozmawiać o Krwawnik kichawiec. Jest to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób, a Krwawnik kichawiec obejmuje szeroki zakres aspektów, od historii po współczesność. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Krwawnik kichawiec, od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo. Zagłębimy się w jego korzenie, przeanalizujemy jego ewolucję w czasie i sprawdzimy jego znaczenie dzisiaj. Krwawnik kichawiec to temat, który niewątpliwie budzi duże zainteresowanie i dyskusję, dlatego mamy nadzieję przedstawić jego jasną i kompletną wizję.

Krwawnik kichawiec
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

krwawnik

Gatunek

krwawnik kichawiec

Nazwa systematyczna
Achillea ptarmica L.
Sp. pl. 2:898. 1753
Synonimy
  • Achillea speciosa Henckel[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Liść
Odmiana ozdobna o pełnych kwiatach

Krwawnik kichawiec (Achillea ptarmica L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje dziko w niemal całej Europie z wyjątkiem jej południowych krańców[3]. Zawleczony do Ameryki Północnej. W Polsce rozpowszechniony na Pomorzu Zachodnim, ziemi lubuskiej i Dolnym Śląsku, poza tym rozproszony lub rzadki[5].

Morfologia

Łodyga
Osiąga wysokość do 1,5 m, gęsto ulistniona. Dołem naga, górą omszona.
Liście
Wąskolancetowate, siedzące, z zaostrzonymi szczytami. Mają szerokość do 6 mm, są nagie, do połowy długości bardzo drobno piłkowane, w drugiej połowie silniej piłkowane.
Kwiaty
Liczne koszyczki, o średnicy do 2 cm, zebrane w gęste baldachogrona. Kwiaty języczkowate o białym zabarwieniu, kwiaty rurkowate brudnobiałe. Kwiatów języczkowatych 6–12. Okrywa koszyczków pólkulista, o listkach zielonawych z jasnobrunatną obwódką. Zewnętrzne listki okrywy o jajowatopodługowatym kształcie są podczas rozkwitania niewiele tylko dłuższe od listków wewnętrznych.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Występuje w wilgotnych zaroślach i łąkach, nad trawiastymi brzegami wód. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Molinietalia[6]. Kwitnie od lipca do września. Liczba chromosomów 2n = 18[7].

Zastosowanie

  • Roślina ozdobna. Bywa sadzony na rabatach. Często uprawiana jest odmiana ‘The Pearl’ o pełnych kwiatach.
  • Roślina lecznicza. Surowcem zielarskim jest kłącze. Zawiera m.in. prowitaminę A, witaminę C (niewiele), olejek eteryczny, nieco garbników i sole mineralne. Wywar jest specyfikiem wiatropędnym, moczopędnym i słabym przeczyszczającym, a także słabym przeciwbólowym. Jego picie bywa zalecane w chorobach nerek i dróg moczowych, osłabieniu, wyczerpaniu fizycznym oraz psychicznym i dolegliwościach gośćcowych.

Uprawa

Roślina całkowicie wytrzymała na mróz (strefy mrozoodporności 3-9)[8]. Łatwa w uprawie, rośnie na każdej glebie, ale preferuje stanowiska słoneczne i suche. Wytwarza kłącza, za pomocą których szybko się rozrasta. Rozmnaża się przez podział bryły korzeniowej bardzo wczesną wiosną. Po przekwitnięciu należy usuwać kwiatostany. Pędy można zostawić na zimę, ale wiosną należy je silnie przyciąć.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ a b Achillea ptarmica. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network – (GRIN). . (ang.).
  4. ↑ Achillea ptarmica, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. ↑ Adam Zając, Maria (red.) Zając: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001. ISBN 83-915161-1-3.
  6. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  7. ↑ Achillea ptarmica na Flora of North America .
  8. ↑ Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.

Bibliografia

  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.