Krucjata aleksandryjska

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Krucjata aleksandryjska, temacie, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Krucjata aleksandryjska to temat budzący zainteresowanie i debatę, ponieważ ma ogromny wpływ na różne aspekty naszego życia. Od wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie po znaczenie w kulturze i społeczeństwie, Krucjata aleksandryjska odgrywa fundamentalną rolę w codziennym życiu ludzi. W tym artykule będziemy badać różne perspektywy i aspekty związane z Krucjata aleksandryjska, w celu lepszego zrozumienia jego znaczenia i wpływu we współczesnym świecie.

Zdobycie Aleksandrii przez Krzyżowców
Krucjata aleksandryjska 1365
Ilustracja
Zdobycie Aleksandrii na XIV-wiecznym manuskrypcie z Reims
Czas

11 października 1365

Miejsce

Aleksandria, Egipt

Terytorium

Egipt (Sułtanat mameluków)

Wynik

zajęcie i splądrowanie miasta

Strony konfliktu
król Cypru
rycerze weneccy
rycerze genueńscy
Mamelucy
Dowódcy
Piotr I Cypryjski cywilni obrońcy
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane tysiące zabitych, 5000 jeńców
Położenie na mapie Egiptu
Mapa konturowa Egiptu, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
31°11′59″N 29°52′16″E/31,199722 29,871111

Krucjata aleksandryjska – wyprawa wojenna z 1365 roku pod wodzą Piotra I, króla Cypru (13581369), której celem było zdobycie Aleksandrii. W przeciwieństwie do wielu poprzednich krucjat, uczestnikami kierowały w większym stopniu pobudki ekonomiczne niż religijne. Przygotowania do krucjaty zajęły Piotrowi I aż 3 lata. Okrętów do transportu wojska dostarczyli Wenecjanie i Genueńczycy. Na Rodos przyłączyli się do wojsk Piotra I Cypryjskiego joannici. 9 października okręty stanęły na redzie w Aleksandrii. Po wylądowaniu krzyżowców doszło do rzezi i rabunków, o których relacje wstrząsnęły nawet światem zachodnim. Usunęli się z miasta po 3 dniach, wobec zbliżającej się odsieczy wojsk mameluckich.

Jo van Steenbergen, powołując się na Petera Edbury’ego, twierdzi, że początkowo krucjata miała na celu doprowadzenie do upadku Aleksandrii i przejęcie jej pozycji jako czołowego portu we wschodniej części Morza Śródziemnego, przez Famagustę na Cyprze. Van Steenbergen opierając się na średniowiecznych relacjach arabskich, np. Alego Al-Makriziego, wskazuje, że najeźdźcom powiodło się zdobycie miasta częściowo dzięki zastosowaniu ataku dywersyjnego, w wyniku którego udało się odwrócić uwagę obrońców od głównych sił wroga. W rezultacie najeźdźcy przeprowadzili skuteczny atak na miasto z obu kierunków, jednocześnie wprawiając obrońców w panikę.

Przypisy