Kotik chilijski

W tym artykule zbadamy fascynującą historię Kotik chilijski, tematu, który wzbudził zainteresowanie ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od swoich początków po dzisiejsze znaczenie, Kotik chilijski odegrał kluczową rolę w społeczeństwie i kulturze. Przez lata wywoływał debaty, generował pasje i ewoluował na wiele sposobów. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach i jego wpływ na życie codzienne. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy związane z Kotik chilijski, od opinii ekspertów po osobiste doświadczenia osób, których to zjawisko dotknęło. Ostatecznie ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowej i wzbogacającej wizji Kotik chilijski, zachęcając czytelnika do refleksji, kwestionowania i docenienia jego złożoności.

Kotik chilijski
Arctocephalus philippii[1]
(Peters, 1866)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Parvordo

płetwonogie

Rodzina

uchatkowate

Rodzaj

kotik

Gatunek

kotik chilijski

Synonimy
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Kotik chilijski[5] (Arctocephalus philippii) – gatunek ssaka z rodziny uchatkowatych (Otariidae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1866 roku niemiecki zoolog Wilhelm Peters nadając mu nazwę Otaria (Arctophoca) philippii[3]. Holotyp pochodził z wyspy Robinson Crusoe, w archipelagu Juan Fernández, w Chile[6]. Na holotyp składała się skóra i czaszka młodego dorosłego samca, zebrana w grudniu 1864 roku przez Rodolfo Amando Philippiego; zarówno skóra, jak i czaszka zostały stracone w pożarze podczas II wojny światowej[7].

Szacuje się, że A. philippii i A. townsendi oddzieliły się od wspólnego przodka około 300000 lat temu[8]. W przeglądzie taksonomicznym z 2012 roku oba taksony zostały połączone w jeden gatunek z dwoma podgatunkami[9], ale większość teriologów zajmujących się ssakami morskimi nie przyjęła tej propozycji[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[8].

Etymologia

  • Arctocephalus: gr. αρκτος arktos „niedźwiedź”; -κεφαλος -kephalos „-głowy”, od κεφαλη kephalē „głowa”[10].
  • philippii: prof. Rodolfo Amando Philippi (1808–1904), niemiecko-chilijski paleontolog, botanik, malakolog i zoolog[11].

Zasięg występowania

Kotik chilijski występuje w południowej części Oceanu Spokojnego, w archipelagu Juan Fernández i na wyspie San Félix (wyspy Desventuradas), które leżą 600 km na północ[8].

Morfologia

Długość ciała samic 120–140 cm, samców 200 cm; masa ciała samic około 48 kg, samców średnio 140 kg[12]. Noworodki osiągają długość około 60–65 cm i ciężar 6,2–6,9 kg[8]. Występuje dymorfizm płciowy – dorosłe samce są około 1,4 razy dłuższe i około 3 razy cięższe od dorosłych samic[12]. Wzór zębowy: I C PM = 36[12].

Status zagrożenia i ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern „najmniejszej troski”)[4]. Obecnie liczba osobników tego gatunku wynosi 10 000-12 000 i stale rośnie.

Uwagi

  1. ↑ Opis na podstawie rysunku Humboldta.

Przypisy

  1. ↑ Arctocephalus philippii, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ J.J. von Tschudi: Untersuchungen über die Fauna Peruana. St. Gallen: Druck und verlag von Scheitlin und Zollikofer, 1845, s. 137. (niem.).
  3. ↑ a b W.C.H. Peters. Über die Ohrenrobben (Seelöwen und Seebaren). Otariae, insbesondere über die in den Sammlungen zu Berlin benfindlichen Arten. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. Jahrgang 1866, s. 276, ryc. 2a, 2b, 2c, 1867. (niem.). 
  4. ↑ a b D. Aurioles-Gamboa, Arctocephalus philippii, The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2022-1 (ang.).
  5. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 152. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Arctocephalus philippii. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) . Johns Hopkins University Press, 2005. .
  7. ↑ V.B. Scheffer: Seals, Sea Lions, and Walruses. A Review of the Pinnipedia. Stanford: Stanford University Press, 1958, s. 1–179. (ang.).
  8. ↑ a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 438. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  9. ↑ A. Berta & M. Churchill. Pinniped taxonomy: review of currently recognized species and subspecies, and evidence used for their description. „Mammal Review”. 42 (3), s. 207–234, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-2907.2011.00193.x. (ang.). 
  10. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 117, 1904. (ang.). 
  11. ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 320–321. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  12. ↑ a b c M. Webber: Family Otariidae (Eared Seals). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 90–91. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).