Koszary w Pińczowie
Obecnie Koszary w Pińczowie to temat, który zyskał duże znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Z biegiem czasu Koszary w Pińczowie przykuł uwagę profesjonalistów, ekspertów i ogółu obywateli, wywołując debatę na temat jego implikacji i wpływu na różne obszary życia codziennego. Od dziedziny naukowej po kulturową, Koszary w Pińczowie zdołał ugruntować swoją pozycję jako podstawowy element dyskusji i analizy różnych zjawisk i problemów. Dlatego konieczne jest pogłębienie badań i zrozumienia Koszary w Pińczowie, aby zdobyć pełniejszą i wzbogacającą wiedzę na ten temat. W tym artykule dokładnie zbadamy różne perspektywy i wymiary Koszary w Pińczowie, oferując wszechstronną wizję, która pozwala nam zrozumieć jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
koszary |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
(2).jpg)
Koszary w Pińczowie – kompleks koszarowy znajdujący się na terenie garnizonu Pińczów.
Charakterystyka
Pińczowskie koszary kawaleryjskie, przy ul. 3 Maja – Wójcika – 11 Listopada, pobudowane były przez Rosjan i zajmowane do 1910 przez 14 Jamburgski pułk ułanów. Działania zbrojne prowadzone w okresie I wojny światowej w tym regionie doprowadziły do dewastacji koszar[1].
Po odzyskaniu niepodległości, koszary przejęło Wojsko Polskie. 22 sierpnia 1921 rozpoczęto w nich formowanie 10 pułku strzelców konnych. Powstało tam dowództwo, kadra szwadronu zapasowego i szkoła podoficerska. Pododdziały te opuściły Pińczów już 15 października 1921[2]. Od 27 sierpnia 1921 w pińczowskich koszarach kwaterowały pododdziały 24 pułku ułanów, w tym jego 3 szwadron[3]. Jednak ze względu na katastrofalny stan budynków koszarowych, 4 grudnia 1921 szwadrony 24 puł. opuściły Pińczów. Wiosną 1922 koszary zajęte zostały przez pododdziały 2 pułku piechoty Legionów[4].
Po kolejnych zmianach dyslokacji 2 pp Leg, koszary w Pińczowie zostały przekazane Ministerstwu Sprawiedliwości, które w 1936 ulokowało tam więzienie. Zgodnie z Planem Mobilizacyjnym „W", Wojsko Polskie miało je zająć ponownie i urządzić w nich obóz jeniecki[4].
Po II wojnie światowej koszary w Pińczowie przejęło Wojsko Polskie. Stacjonował w nich między innymi 64 batalion saperów[5].
Obecnie (2019) w byłych koszarach w części budynków funkcjonuje zakład karny, a część pełni funkcje handlowe, usługowe i magazynowe[6].
Przypisy
- ↑ Kucharski i Tym 2019 ↓, s. 25–26.
- ↑ Kucharski i Tym 2020 ↓, s. 31.
- ↑ Kucharski i Tym 2019 ↓, s. 25.
- ↑ a b Kucharski i Tym 2019 ↓, s. 27.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Kucharski i Tym 2019 ↓, s. 30.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960; skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Szymon Kucharski, Juliusz Tym: 24 pułk ułanów. T. 18. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2019, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. Odznaki kawalerii. ISBN 978-83-8164-151-7.
- Szymon Kucharski, Juliusz Tym: 10 pułk strzelców konnych. T. 26. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2020, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. Odznaki kawalerii. ISBN 978-83-8164-151-7.