Kosezi

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Kosezi, temacie, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie. Kosezi to coś, co dotyka wielu ludzi w różnych obszarach życia, czy to w pracy, rodzinie, zdrowiu, czy w innych fundamentalnych aspektach. Odkryjemy znaczenie Kosezi, a także jego implikacje i możliwe rozwiązania. Ten artykuł ma na celu rzucić światło na Kosezi i zaoferować odpowiednie informacje, które pomogą lepiej zrozumieć ten temat. Ponadto będziemy badać różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby zapewnić globalną i zrównoważoną wizję. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Kosezi!

Kosezi – warstwa społeczna we wczesnośredniowiecznej Słowenii, drobne rycerstwo zajmujące w drabinie społecznej miejsce pośrednie między szlachtą a wolnymi chłopami[1].

Charakterystyka

Geneza kosezów nie jest jasna, ukształtowali się przed IX wiekiem prawdopodobnie z dawnej drużyny książęcej. Odgrywali decydującą rolę polityczną w państwie karantańskim, gdzie na zgromadzeniach decydowali o najważniejszych sprawach w państwie[2].

Po śmierci ówczesnego władcy kosezi każdorazowo intronizowali nowego księcia na książęcym kamieniu w Krnskim Gradzie[3]. Kandydata na księcia, ubranego w wieśniaczy strój koseza, wsadzano na konia i oprowadzano trzykrotnie wokół "kamiennego tronu". Lud śpiewał dziękczynne pieśni, a "sędzia ziemski" proklamował nowego władcę. Obrzęd ten uległ całkowitej likwidacji dopiero w 1443 r. za sprawą cesarza Frederyka III Habsburga[4].

Kosezi posiadali ziemię na prawie dziedzicznym, posiadali własne sądownictwo i byli zobowiązani do służby wojskowej. W wyniku przeobrażeń społecznych, jakie dokonały się pomiędzy XI a XIV wiekiem utracili swoją pozycję społeczną i zrównani zostali w prawach z chłopami. Nieliczna część kosezów zdołała przeniknąć do stanu szlacheckiego.

Zobacz też

Przypisy

  1. Leszek Słupecki. Kamienie intronizacyjne słowiańskich książąt. „Mówią wieki”. 12/1992. s. 31-34. 
  2. Leszek Moczulski: Narodziny Międzymorza. Warszawa: Bellona, 1997, s. 332-333. ISBN 978-83-11-10826-4.
  3. Encyklopedia historyczna świata. Tom IX. Kraków: Wyd. Opres, 2001, s. 183-184. ISBN 83-85909-20-2.
  4. Państwo karynckie Słowian alpejskich, Jerzy Skowronek, Tadeusz Wasilewski Mieczysław Tanty, Słowianie południowi i zachodni, VII-XX wiek, 2005, ISBN 83-05-13401-6.

Bibliografia