Temat Kopiec Esterki to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Od momentu powstania Kopiec Esterki wywołał ciągłą debatę w różnych sektorach społeczeństwa, czy to w sferze akademickiej, politycznej, ekonomicznej czy kulturalnej. Opinie na temat Kopiec Esterki są bardzo zróżnicowane, a jego wpływ stał się widoczny w różnych sferach. W tym artykule zbadamy różne perspektywy dotyczące Kopiec Esterki i jego dzisiejszego wpływu, a także jego znaczenie historyczne. Dodatkowo przeanalizujemy rolę, jaką Kopiec Esterki odgrywa w codziennym życiu ludzi i społeczeństwa jako całości.
![]() Wygląd kopca Esterki w 1805 r. według Philipa Usenera | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Miejsce |
ul. Głowackiego |
Typ obiektu | |
Całkowita wysokość |
5-7 m |
Data budowy |
XIV wiek |
Data likwidacji |
lata 50. XX wieku lub przed 1947 |
Położenie na mapie Krakowa ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
![]() |
Kopiec Esterki – nieistniejący już kilkumetrowej wysokości kopiec, który według legendy miał powstać w XIV wieku, usypany na rozkaz króla Kazimierza Wielkiego na cześć Esterki, jego na wpół legendarnej ukochanej, a według innych podań jako miejsce jej pochówku. Według innych hipotez kopiec mógł być pozostałością po jakimś obiekcie obronnym lub sztucznie usypanym wzgórzem mieszkalnym, albo też jego lokalizacja mogła mieć związek ze zjawiskami astronomicznymi[1] .
Kopiec ulokowany był w Łobzowie, przy dzisiejszej ul. Głowackiego, i od czasów Stefana Batorego[1] stanowił element zaprojektowanego przez Santiego Gucciego parku otaczającego łobzowski Pałac Królewski. Według kronik w roku 1786 w czasie pobytu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Krakowie po raz pierwszy, w asyście króla, przebadano kopiec. Kolejne badania przypadły na drugą połowę XX wieku. Archeolodzy nie znaleźli szczątków ludzkich.
Kopiec został bezpowrotnie zniszczony w latach 50. XX wieku, podczas budowy obiektów sportowych klubu WKS Wawel, lub nawet wcześniej (przed 1947) w związku z budową baraków wojskowych. Zachował się jedynie na dawnych widokach Krakowa (co pozwala oszacować jego wysokość na 5–7 m[1] ) oraz na nielicznych materiałach kartograficznych (m.in. na Planie miasta Krakowa z przedmieściami).
W 2015 r. rada dzielnicy podjęła uchwałę postulującą odtworzenie kopca[2].