Motyw Konstantin Zečević to taki, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Konstantin Zečević pozostawił niezatarty ślad w historii. W tym artykule szczegółowo zbadamy najważniejsze aspekty Konstantin Zečević, od jego początków po ewolucję w czasie. Poprzez ekskluzywne wywiady, obszerne badania i szczegółowe analizy ujawnimy prawdziwe znaczenie Konstantin Zečević i jego wpływ na współczesny świat.
| Data i miejsce urodzenia |
8 stycznia 1922 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 kwietnia 2015 | ||||||||||||||||
| Zawód |
prawnik | ||||||||||||||||
| Kariera sędziowska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Konstantin Zečević (serb. Константин Зечевић; ur. 8 stycznia 1922 w Arilju, zm. 5 kwietnia 2015 w Belgradzie) – jugosłowiański piłkarz, sędzia i działacz piłkarski.
W latach 1938–1941 był piłkarzem, reprezentował kluby Orao i Železničar[1].
Sędzią międzynarodowym został w 1961 roku[1]. W 1966 roku został wyznaczony do sędziowania meczów podczas mistrzostw świata. Ostatecznie poprowadził na nich jeden mecz – zakończone bezbramkowym remisem spotkanie fazy grupowej RFN–Argentyna[2], a w trzech innych starciach pełnił funkcję sędziego-asystenta[3]. Sędziował 67 (lub 75[4]) meczów międzynarodowych, w tym 10 reprezentacyjnych[1], a także mecze europejskich pucharów[2]. W 1968 poprowadził również spotkanie rewanżowe Pucharu Interkontynentalnego między Manchesterem United a Estudiantes La Plata[5]. Ponadto był arbitrem ponad 230 spotkań ligowych w Jugosławii (144 w pierwszej lidze i 87 w drugiej)[4], a także sędziował mecze ligowe na Węgrzech[6] (2 spotkania)[1] i w Grecji[4] (4 pojedynki)[1]. Karierę sędziowską zakończył w wieku 48 lat[4].
Dzięki prawniczemu wykształceniu, już w 1951 roku został sekretarzem generalnym belgradzkiego związku piłkarskiego (serb. Fudbalski savez Beograda). Pełnił tę funkcję przez 14 miesięcy, jednakże w marcu 1955 roku ponownie objął to stanowisko i zajmował je do 1977 roku, kiedy został sekretarzem generalnym Crvenej zvezdy[4]. Był nim aż do 1987 roku, kiedy odszedł na emeryturę[7].
Po zakończeniu kariery wciąż wykładał oraz pisał prace związane z przepisami gry w piłkę nożną. Zmarł 5 kwietnia 2015 w Belgradzie[7], a pochowany został cztery dni później w rodzinnym Arilju[4].