Konstancja Przemysłówna

We współczesnym świecie Konstancja Przemysłówna staje się coraz bardziej istotne we współczesnym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na kulturę, rozwój technologiczny, politykę czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Konstancja Przemysłówna stał się dziś tematem szerokiego zainteresowania i debaty. Od swoich początków po wpływ na codzienne życie ludzi, Konstancja Przemysłówna był przedmiotem badań akademickich, krytycznych analiz, a nawet kontrowersji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Konstancja Przemysłówna, analizując jego znaczenie i zakres w różnych kontekstach.

Klastorz Chorin

Konstancja Przemysłówna, Konstancja poznańska (ur. 1245 lub 1246, zm. 10 października 1281) – najstarsze dziecko księcia wielkopolskiego Przemysła I i księżniczki wrocławskiej Elżbiety, które swoje imię otrzymało zapewne na cześć Konstancji wrocławskiej, siostry Elżbiety i żony księcia kujawskiego Kazimierza I.

W 1255, kiedy Konstancja była jeszcze małoletnia, została zaręczona z Konradem, swoim rówieśnikiem, synem margrabiego brandenburskiego Jana I. Świadczy o tym dyspensa papieska, której narzeczonym udzielił papież Aleksander IV, bullą z 19 grudnia 1255. Dyspensa była potrzebna, gdyż zarówno Konstancja, jak i Konrad byli praprawnukami księcia wielkopolskiego Mieszka Starego. Związek ten miał unormować, wrogie dotychczas, stosunki Przemysła I i jego brata Bolesława Pobożnego z margrabiami.

Do właściwego zawarcia małżeństwa doszło dopiero po śmierci ojca księżniczki w 1260 w przygranicznym Santoku. Wianem Konstancji miała być kasztelania santocka (jednak bez samego grodu, który pozostał przy Wielkopolsce) przekazana Brandenburgii za zgodą wiecu Wielkopolan, który odbył się w dniu 1 lipca tegoż roku w Poznaniu. Taką wysokość posagu gwarantował już Przemysł I w 1255.

Małżeństwo Konstancji z Konradem nie przyniosło spodziewanego ocieplenia stosunków brandenbursko-wielkopolskich, gdyż już w 1265 doszło do walk w wyniku, których Brandenburczycy zajęli gród w Santoku. Wojna z przerwami toczyła się zresztą przez całe życie Konstancji, a zakończyła się ostatecznie dopiero w 1278 odzyskaniem przez Wielkopolskę wszelkich wcześniej utraconych dóbr.

Z małżeństwa z Konradem I Konstancja miała trzech synów – Jana IV, Ottona VII i Waldemara – oraz córkę Agnieszkę.

Konstancja Przemysłówna pochowana została w cysterskim klasztorze w Chorinie.

Uwagi

  1. ↑ Rok wcześniejszą datację zaręczyn daje Edward Rymar, Studia i materiały z dziejów Nowej Marchii i Gorzowa. Szkice Historyczne, Gorzów Wielkopolski, 1999, s. 19, powołując się na zlecenie papieża Aleksandra VI dla biskupa brandenburskiego z 19 grudnia 1254, by ten udzielić dyspensy na ślub.

Przypisy

  1. ↑ Oswald Balzer: Genealogia Piastów, Kraków 1895, s. 230.
  2. ↑ Krzysztof Ożóg: Konstancja „Piastowie. Leksykon biograficzny”. Kraków 1999, s. 151 i 152.
  3. ↑ Kronika Wielkopolska, tłum. Kazimierz Abgarowicz, wstęp i komentarze Brygida Kurbisówna, Warszawa 1965, s. 269 i 270.
  4. ↑ Zofia Waniek, Powiązania genealogiczne askańsko-wielkopolskie w XII i XIII wieku. Prace Komisji Historii Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, XI, 1975, prace Wydziału Nauk Humanistycznych, seria C, nr 16, s. 94.
  5. ↑ Aleksander Swieżawski: Przemysł. Król Polski, Warszawa 2006, s. 44–49.
  6. ↑ tamże, s. 71 i 72.
  7. ↑ Oswald Balzer: Genealogia Piastów, s. 239. Por. Zofia Waniek: Powiązania genealogiczne askańsko-wielkopolskie w XII i XIII wieku, s. 95.