Kolendra siewna

W dzisiejszym świecie Kolendra siewna to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy po prostu ze względu na popularność, Kolendra siewna to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od swoich początków do dnia dzisiejszego Kolendra siewna odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi i dlatego coraz więcej osób pragnie dowiedzieć się więcej na ten fascynujący temat. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Kolendra siewna, od jego początków po dzisiejszy wpływ, aby odkryć jego prawdziwy zasięg i znaczenie w społeczeństwie.

Kolendra siewna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

selerowce

Rodzina

selerowate

Rodzaj

kolendra

Gatunek

kolendra siewna

Nazwa systematyczna
Coriandrum sativum L.
Sp.Pl.2, 1753
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Kolendra siewna (Coriandrum sativum L.) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny selerowatych (Apiaceae). Pochodzi z południowo-zachodniej Azji – rośnie naturalnie na obszarze od Synaju po Azję Mniejszą i Kaukaz, na Półwyspie Arabskim, w Iranie, Afganistanie i Pakistanie[3]. Została szeroko rozprzestrzeniona w świecie i współcześnie rośnie na wszystkich kontynentach strefach umiarkowanych i strefie międzyzwrotnikowej[3]. W Polsce jest uprawiana, rzadko zdziczała lub zawleczona[4].

Morfologia

Pokrój
Naga roślina zielna z wrzecionowatym, cienkim korzeniem. Łodyga wzniesiona, rozgałęziona w górze, delikatnie bruzdowana, od 20 do 70 cm wysokości[5].
Liście
Dolne pojedyncze – nie podzielone lub trójłatkowe albo pojedynczo podzielone, długoogonkowe, szybko zamierające. Liście łodygowe w dole łodygi są 1–2-krotnie pierzaste, a środkowe i górne 2–3-krotnie pierzaste. Dolne liście mają nieliczne odcinki kształtu jajowatego, o nasadzie klinowatej, poza tym pierzasto nacinanych. Środkowe i górne mają łatki równowąskie do nitkowatych, zaostrzone i całobrzegie[5].
Kwiaty
Drobne, zebrane w baldaszki, a te w liczbie 3–10 zebrane są w baldachy złożone. Szypułki kwiatostanu są nagie. Pokryw brak lub jest tylko jeden listek; pokrywki są w liczbie kilku, są równowąskie i wyrastają jednostronnie u nasady baldaszka. Płatki korony są białe, czasem czerwonawe, silnie asymetryczne w kwiatach na brzegu baldaszka, i niemal symetryczne w kwiatach w środku baldaszka[5].
Owoce
Typu rozłupnia, składające się z rozłupek, zwykle ściśle połączonych. Owoce są brunatne lub jasnobrunatne, bardziej lub mniej kuliste, o średnicy około 1,5–5 mm lub owalne, o długości 2–6 mm. Owoce są nagie, z 10 falistymi, lekko wzniesionymi żeberkami pierwotnymi i 8 prostymi, bardziej wyraźnymi żeberkami wtórnymi. Na powierzchni wewnętrznej rozłupki są wklęsłe. Szczyt owoców wieńczy podszyjcze (stylopodium)[6]. Młode owoce – zielone, dojrzałe przybierają barwę żółtawą lub brunatną[5].
  • Kwiatostan (widok z góry)
    Kwiatostan (widok z góry)
  • Owoce
    Owoce
  • Korzeń
    Korzeń

Biologia i ekologia

Roślina jednoroczna kwitnąca od maja do sierpnia. W stanie świeżym ma zapach podobny do wydzieliny pluskiew[5].

W naturze rośnie w suchych, trawiastych murawach[7]. Dziczejąc z upraw wyrasta w ogrodach, na siedliskach ruderalnych, na przydrożach[5].

Zastosowanie

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski
Owoc kolendry (Coriandri fructus) – wysuszone rozłupnie zawierające powyżej 3 ml/kg olejku eterycznego[6]. Olejek eteryczny (Oleum Coriandri), zawiera przede wszystkim fitoncyd linalol.
Działanie i zastosowanie
Rozkurczowe, wiatropędne, moczopędne, pobudzające wydzielanie soku żołądkowego i apetyt. W Farmakopei Brytyjskiej znaleźć można również wzmianki o wodzie kolendrowej, która używana była często do zwalczania kolki. Zewnętrznie używano jej jako maść na reumatyzm[8].

Roślina uprawna

Nasiona kolendry znaleziono w grobowcu faraona Tutanchamona (zm. 1323 r. p.n.e.). Wzmiankowana jest dwa razy w Starym Testamencie: Wj 16,31 i Lb 11,7[9]. Znana i stosowana już w starożytnym Rzymie i Grecji, stamtąd rozpowszechniła się w całej Europie, gdzie uprawiana jest powszechnie (Niemcy, Holandia, Anglia), w Polsce uprawiana od czasu Piastów, obecnie na niewielką skalę[10]. Zielone części rośliny mają w czasie wegetacji silny aromat, dzięki któremu są bardzo cenione jako przyprawa w niektórych kuchniach. Dojrzałe owoce również mają mocny aromat, ale zupełnie inny od pędów.

Roślina przyprawowa

Stanowi pospolitą przyprawę kuchenną, jest podstawowym składnikiem indyjskiej mieszanki przyprawowej curry. W kuchni owoce używane są jako dodatek do ciast (szarlotki), pierników i kruchych ciasteczek, a także do przyprawiania sosu pomidorowego, sałatek oraz ryżu. Stosuje się je w masarstwie, likiernictwie i browarnictwie. Świeże listki kolendry są popularną przyprawą w wielu kuchniach azjatyckich oraz w kuchni portugalskiej, gruzińskiej i marokańskiej.

Niemieckie firmy używają kolendry do przyprawiania frankfurterek. Korzenie oraz świeże liście są częstym składnikiem dań egipskich i peruwiańskich. Z kolei w Grecji kolendra używana jest często do dań z wieprzowiny[8].

Kolendry używa się do przyprawiania chleba, ciast, owoców, słodyczy, czekolady, likierów i innych alkoholi[8].

W średniowieczu uważana była za afrodyzjak. Chińczycy wierzyli z kolei, że owoce kolendry dawały nieśmiertelność temu kto je spożył[8].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ a b Coriandrum sativum L., Plants of the World Online , Royal Botanic Gardens, Kew .
  4. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. ↑ a b c d e f Marian Koczwara, Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Dwuliścienne wolnopłatkowe-dwuokwiatowe. Cz. VII, Kraków 1960, s. 42-43.
  6. ↑ a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  7. ↑ Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 315. ISBN 0-333-74890-5.
  8. ↑ a b c d Roger Philips & Nicky Foy - Herbs. Pan Books Ltd 1990. ISBN 0-330-32600-7
  9. ↑ Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
  10. ↑ Aleksander Ożarowski, Antonina Rumińska, Krystyna Suchorska, Zenon Węglarz: Leksykon roślin leczniczych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01261-6.