Obecnie Kobieta jest kobietą stał się tematem zainteresowania wielu osób z różnych dziedzin. Wraz z postępem technologii i dostępem do informacji, Kobieta jest kobietą stał się istotny w dzisiejszym społeczeństwie. Czy to ze względu na wpływ na gospodarkę, wpływ na kulturę popularną, czy też znaczenie w życiu codziennym, Kobieta jest kobietą to temat, który nie pozostaje niezauważony. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Kobieta jest kobietą i przeanalizujemy jego wpływ na dzisiejszy świat.
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
6 września 1961 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
85 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Jean-Luc Godard |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja |
Kobieta jest kobietą (fr. Une femme est une femme) – francuski film komediowy z 1961 roku w reżyserii Jean-Luca Godarda z Anną Kariną, Jean-Claudem Brialym i Jean-Paulem Belmondo w rolach głównych. Zdjęcia kręcono w Paryżu.
Film jest trzecim pełnometrażowym dziełem Godarda i gatunkowo stanowi nowofalowy pastisz musicalu z elementami komedii i melodramatu[2][1]. Fabularnie opowiada o striptizerce Angeli, jej relacjach z mężczyznami i pragnieniach macierzyńskich.
Premiera Kobieta jest kobietą odbyła się podczas 11. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie (1961), gdzie Anna Karina nagrodzona została aktorskim Srebrnym Niedźwiedziem[3]. We francuskich kinach film pokazano po raz pierwszy 6 września 1961[4].
Główną bohaterką filmu jest pracująca jako striptizerka Angela. Fabuła filmu skupia się wokół jej relacji z mężem Émile oraz adoratorem Alfredem. Bohaterka filmu przeżywa kryzys egzystencjalny; pragnie zostać matką, ale nie dogaduje się w tej kwestii z mężem, nie wie także, czy przyjąć zaloty Alfreda, który mógłby zaspokoić jej marzenia o macierzyństwie. Kobieta wikła się w romans, ale nadal nie jest pewna swoich uczuć i pogłębia się w beznadziei.
Na podstawie[5]:
Kobieta jest kobietą był pierwszym filmem Godarda nakręconym w kolorze[6], na kamerze Cinemascope[7], a także pierwszym pełnometrażowym dziełem reżysera, w którym wystąpiła jego ówczesna żona Anna Karina[8]. Godard dał wolną rękę aktorom w budowaniu scen, w pewnym stopniu film był więc improwizowany[2]. Karina dobrze wspominała współpracę ze swoim mężem, jednak na okres produkcji nałożyła się tragedia małżeńska. W trakcie kręcenia filmu Karina zaszła w ciążę, którą starała się ukrywać. Ostatecznie poroniła, w wyniku czego popadła w depresję[9].
Godard zamierzał stworzyć musical wzorowany na hollywoodzkim, jednakże w swoim filmie zawarł parodystyczne gagi oraz nawiązania do innych filmów kojarzonych z Nową Falą. Jean-Paul Belmondo dokonał w Kobiecie, która jest kobietą repryzy swojej roli z Do utraty tchu, fabularnego debiutu Godarda. W epizodycznej roli wystąpiła również Jeanne Moreau, wobec której pada w filmie pytanie o pracę nad filmem Jules i Jim François Truffauta[10].
Po premierze na festiwalu filmowym w Berlinie opinie na temat Kobiety, która jest kobietą nie były pochlebne; część krytyków nazwała film „zimnym i nihilistycznym”[11]; „Variety” zarzuciło ponadto reżyserowi przeładowanie filmu nawiązaniami do amerykańskich musicali oraz niechlujność wykonania[12]. Roger Ebert zauważył, że film Godarda w istocie nie jest musicalem i z pogardą traktuje muzykę, systematycznie ją przerywając w pełnym biegu[13]. Niepochlebnie oceniany był również sposób, w jaki została potraktowana płeć żeńska; krytyk Tom Milne określił film Kobieta jest kobietą mianem „reductio ad absurdum czynnika żeńskiego”[14]. Doceniona została jednak żywiołowa kreacja Anny Kariny[10], co zaowocowało przyznaniem jej Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszej aktorki[3].
Pomimo wspomnianych uwag recenzentów, Kobieta jest kobietą współcześnie figuruje wśród najważniejszych filmów Godarda. Portal Nerdist umieścił ją na liście siedmiu najbardziej wpływowych dzieł reżysera[2]. Konsensus opracowany przez Rotten Tomatoes, zawierający 26 pozytywnych i 4 negatywne recenzje amerykańskie, opisuje film jako „prześmiewczy, niezwykły hołd Godarda dla musicalu”[15]. Alice Simkins potraktowała ponadto film Godarda jako jeden z najlepszych filmowych portretów kobiecej natury[6]. Tacy reżyserzy, jak Claude Chabrol oraz Albert Maysles, uznali Kobietę, która jest kobietą za jeden ze swoich ulubionych filmów[16].