Koń westfalski

W dzisiejszym świecie Koń westfalski zajmuje centralne miejsce w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na kulturę popularną, znaczenie w środowisku akademickim, wpływ na politykę czy znaczenie w historii, Koń westfalski jest przedstawiany jako temat interesujący, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Przez lata Koń westfalski budził zainteresowanie badaczy, dziennikarzy, pisarzy i zwykłych ludzi, wywołując debaty, refleksje i dyskusje na temat jego znaczenia, ewolucji i wpływu na różne aspekty życia codziennego. W tym artykule zagłębimy się w najważniejsze aspekty Koń westfalski, badając jego pochodzenie, rozwój i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.

Koń westfalski
Koń westfalski w konkursie ujeżdżenia
Koń westfalski w konkursie skoków przez przeszkody

Koń westfalski – niemiecka gorącokrwista rasa konia domowego pochodząca z Westfalii, uzyskana przez krzyżowanie konia oldenburskiego, konia trakeńskiego, konia pełnej krwi angielskiej i hanowerskiego, na którym opiera się od 1920[1][2].

Rasa charakteryzuje się wysokością w kłębie sięgającą ok. 165-175 cm, proporcjonalną budową ciała, długą szyją, wyraźnie zaznaczonym kłębem, długimi spadzistymi łopatkami, długim grzbietem i dobrze umięśnionymi tylnymi kończynami z mocnymi stawami. Głowa jest szlachetna, sucha, średniej wielkości i zazwyczaj o prostym profilu[1].

Jest to jedna z ras osiągających najlepsze wyniki w jeździectwie. Zwierzęta te wykorzystywane są w sportach takich jak skoki przez przeszkody, ujeżdżenie lub WKKW oraz w celach rekreacyjnych[3].

W Münster-Handorf odbywa się doroczne przyznawanie licencji (niem. Körung - aprobacja) szczególnie uzdolnionym młodym ogierom w sporcie[4].

Historia

Tradycja hodowli koni w Westfalii sięga czasów starożytnych, kiedy hodowano tam konie do jazdy wierzchem i zaprzęgiem. W Warendorf (land Münster) od 1826 znajduje się stado ogierów, w którym dawniej hodowano konie przeznaczone dla kawalerii. Wiele nieudolnych prób hodowlanych, trwających aż do przełomu wieków, nie doprowadziło do powstania unikalnej i stabilnej rasy koni, choć już w 1826 założono państwową stadninę w Warendorfie i wydano regulamin hodowlany, by rozpocząć planową hodowlę. Punkt zwrotny nastąpił po I wojnie światowej, wraz z masowym użyciem ogierów hanowerskich, których krew dominuje do dziś w wielu liniach matek. Do ogierów założycielskich bardziej współczesnych czasów należy przede wszystkim potężny Frühling, który poprzez swoich synów Frühlingstraum II i Frühlingsball założył własną linię ogierów, oraz Ramzes polski koń półkrwi angloarabskiej. Celem hodowli było uzyskanie dużego konia wierzchowego zrównoważonego pod względem charakteru, o spokojnym temperamencie, nadającego się zarówno do pokazów, jak i do jazdy rekreacyjnej. W 1904 założono w Münster rejestr rasy westfalskiej. Nadreńsko-westfalska hodowla koni zimnokrwistych istniała tam do czasów II wojny światowej. Po wojnie zaczęto hodować konie gorącokrwiste. W końcu lat 70. XX w. konie westfalskie zaczęły wygrywać w konkursach skoków przez przeszkody i ujeżdżenia. W stadninie w Warendorfie odbywa się coroczna parada ogierów gromadząca wielu miłośników koni[1][2][3].


Przypisy

  1. ↑ a b c The Westphalian. www.equiworld.com. . (ang.).
  2. ↑ a b Susan McBane: Pferde der Welt. Könemann, 1997, s. 135, język niemiecki, ISBN 3-89508-527-8
  3. ↑ a b NORTH-RHINE WESTPHALIAN STATE STUD OF WARENDORF. web.archive.org. . (ang.).
  4. ↑ Westfälische Hauptkörung Reitpferdehengste 3. bis 6. Desember 2023. web.archive.org. . (ang.).

Bibliografia