W dzisiejszym świecie Kloaka (biologia) to temat, który zyskał niespotykane dotychczas znaczenie. Od dziesięcioleci Kloaka (biologia) jest przedmiotem badań i zainteresowań naukowców, ekspertów i specjalistów z różnych dziedzin. Jego wpływ był odczuwalny w społeczeństwie, kulturze, polityce i gospodarce, wywołując niekończące się debaty i refleksje na temat jego konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Kloaka (biologia), analizując jego ewolucję w czasie, obecne wyzwania i możliwe perspektywy na przyszłość. Ponadto dokładnie zbadamy różne podejścia i opinie na temat Kloaka (biologia), aby zapewnić pełny i obiektywny przegląd tego tak aktualnego dzisiaj tematu.
Kloaka (łac. cloaca), stek – końcowa rozszerzona część jelita występująca u prawie wszystkich kręgowców poza zrosłogłowymi i ssakami łożyskowymi oraz częścią ryb promieniopłetwych. Powstaje w rozwoju embrionalnym w formie workowatego rozszerzenia w końcowym odcinku jelita pierwotnego, w późniejszym rozwoju zostaje zamknięty błoną stekową. Jest podzielony przegrodą stekową na część grzbietową i brzuszną. Z części grzbietowej powstaje odbytnica. Część brzuszna to worek stekowy zwany zatoką moczowo-płciową pierwotną (sinus urogenitalis primitivus).
Pierścieniowate fałdy błony śluzowej dzielą stek na trzy części[1]:
Do kloaki odprowadzane są niepotrzebne produkty przemiany materii wydalane przez nerki i niestrawione resztki pokarmu przez przewód pokarmowy, otwierają się też jajowody i nasieniowody.