Klawesyniści francuscy

W dzisiejszym świecie Klawesyniści francuscy staje się coraz bardziej istotnym tematem zainteresowań. Niezależnie od tego, czy mówimy o technologii, nauce, polityce, ekonomii czy jakiejkolwiek innej dziedzinie, Klawesyniści francuscy odgrywa fundamentalną rolę w naszym życiu. Wraz z postępem społeczeństwa i rozwojem nowych idei, Klawesyniści francuscy nabrał znaczenia, którego nie można zignorować. W tym artykule zbadamy różne aspekty Klawesyniści francuscy, analizując jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Od powstania do obecnej ewolucji Klawesyniści francuscy był tematem ciągłej dyskusji we współczesnym świecie.

Fragment suity c-moll Louisa Couperina: allemande „La Précieuse” (1650)
Rondo ze zbioru suit Ler Livre de Pièces de clavecin Louisa-Claude’a Daquina – reprezentant stylu klawesynistów francuskich

Klawesyniści francuscy – grupa kompozytorów francuskich działających we Francji w latach 1650–1750, którzy przysłużyli się popularyzacji i rozwojowi muzyki klawesynowej[1]. W 2. połowie XVII byli to m.in: Jacques Champion de Chambonnières (1601–1672), Jean-Henri d’Anglebert (1629–1691) oraz Louis Couperin (1626–1661)[2]; w 1. połowie XVIII wieku: François Couperin (1668–1733), Louis-Nicolas Clérambault (1676–1749), Jean-Philippe Rameau (1683–1764), Jean-François Dandrieu (1682–1738) oraz Louis-Claude Daquin (1694–1772)[3].

Pierwsi kompozytorzy muzyki klawesynowej byli organistami, a tworząc kompozycje na klawesyn wzorowali się na polifoniczno-figuracyjnej fakturze charakterystycznej dla muzyki lutniowej[2]; wykorzystywali jej bogatą ornamentykę, wariacje ornamentalne (tzw. doubles)[3] oraz skłonność do programowości[1]. Z czasem wypracowali i ustalili formę suity i charakterystyczną dla stylu galant klawesynową fakturę[3] pełną figuracji i ozdobników przedłużających krótki dźwięk strun instrumentu. Komponowali również utwory kameralne, religijne, kantaty i opery[2].

Utwory klawesynistów francuskich wywarły duży wpływ na twórczość kompozytorów z innych krajów, m.in. Johanna Jakoba Frobergera (1616–1667) w Niemczech oraz Alessandra Pogliettiego (zm. 1683) we Włoszech[1].

Przypisy

Bibliografia