Klasztor Esfigmenu to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie niezwykle istotne jest zrozumienie jego wpływu i znaczenia w różnych aspektach życia codziennego. Od wpływu na kulturę po rolę w gospodarce światowej, Klasztor Esfigmenu okazał się tematem bardzo interesującym dla ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule zostaną omówione różne perspektywy dotyczące Klasztor Esfigmenu, oferując czytelnikom kompleksowy i szczegółowy obraz jego znaczenia w dzisiejszym świecie.
![]() Widok fasady Esphigmenou z pobliskiego nabrzeża | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Rodzaj klasztoru | |
Typ zakonu |
męski |
Obiekty sakralne | |
Katolikon |
Wniebowstąpienia Pańskiego |
Położenie na mapie Św. Góry Athos ![]() | |
Położenie na mapie Grecji ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Klasztor Esfigmenu (grec.: Μονή Εσφιγμένου) – jeden z klasztorów na Górze Athos. Położony jest w północno-wschodniej części półwyspu. Zajmuje osiemnaste miejsce w atoskiej hierarchii 20 samodzielnych monasterów[1]. Jest to monaster cenobityczny[1].
Klasztor i jego główna cerkiew (katholikon) poświęcone zostały Wniebowstąpieniu Pańskiemu[1]. Jego budowa szacowana jest na X albo XI wiek, jednak według klasztornej tradycji jego fundatorką była cesarzowa bizantyńska Pulcheria, co oznaczałoby, że pierwsza wspólnota monastyczna na tym miejscu działała już w V stuleciu, przed uformowaniem się republiki mnichów na Athos w jej obecnym kształcie[1].
W średniowieczu klasztor został trzykrotnie splądrowany przez piratów, a w XIV wieku spalony[1]. Okres jego odnowy rozpoczął się w XVII stuleciu; świetności monasteru nie przerwały zniszczenia, jakich doznał w czasie wojny o niepodległość Grecji[1]. W 1990 w Esfigmenu żyło 42 mnichów[1].
Zakonnicy zamieszkujący klasztor Esfigmenu pozostają od 1972 w konflikcie z Patriarchatem Konstantynopolitańskim, który jest zwierzchnikiem klasztorów Athos. Powodem sporu jest zaangażowanie patriarchów w ruch ekumeniczny i prowadzenie dialogu z Kościołem katolickim[2]. Przedstawiciele Esfigmenu opuścili Świętą Wspólnotę Athos i ogłosili odrzucenie jurysdykcji patriarchy[2]. Zbuntowani mnisi odmówili jednak opuszczenia zabudowań monasteru, zaś za swoje hasło przyjęli Prawosławie albo śmierć[2]. W związku z tym 14 grudnia 2002 patriarcha Konstantynopola usunął ich z Cerkwi prawosławnej[3]. W styczniu 2003 mnisi ponownie odmówili opuszczenia klasztoru[4]. Pozostali w nim także po tym, gdy Najwyższy Sąd Administracyjny Grecji ponowił nakaz opuszczenia obiektów[5]. W 2008 zakonnicy zagrozili wysadzeniem w powietrze całego klasztoru[6].
W 2009 sąd w Salonikach uznał mnichów za winnych utrudniania kanonicznego życia monasteru Esfigmenu i skazał ich na rok więzienia w zawieszeniu[7].
Równolegle ze wspólnotą zbuntowanych mnichów istnieje wspólnota legalna, która w oczach kanonicznych Kościołów prawosławnych jest jedynym kontynuatorem tradycji klasztoru Esfigmenu. Z powodu okupacji budynków monasterskich przez mnichów usuniętych z Kościoła, grupa ta czasowo zamieszkuje w Karies[8].
Katholikon klasztoru, który jest użytkowany w naszych czasach, został wzniesiony w pierwszym dziesięcioleciu XIX wieku. W latach 1811, 1818 i 1841 były w nim prowadzone prace nad dekoracją wewnętrzną (freski). Posiada dwie boczne kaplice: Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni oraz Świętych Archaniołów. Oprócz głównej cerkwi klasztor posiada piętnaście mniejszych kaplic usytuowanych w różnych miejscach kompleksu jego zabudowań[1]. Z katholikonem sąsiaduje fiala, zaś po jego zachodniej stronie wznosi się budynek refektarza[1].