Kirsten Flagstad

W dzisiejszym świecie Kirsten Flagstad stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy jest to zjawisko społeczne, postęp technologiczny, postać historyczna czy jakikolwiek inny aspekt współczesnego życia, Kirsten Flagstad przykuł uwagę różnych odbiorców i wywołał intensywną debatę w różnych kręgach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze Kirsten Flagstad, od jego pochodzenia po obecne implikacje, w celu zaoferowania czytelnikowi kompleksowej i kontekstualizowanej wizji tego obecnie ważnego tematu.

Kirsten Flagstad
Ilustracja
Imię i nazwisko

Kirsten Malfrid Flagstad

Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1895
Hamar

Pochodzenie

norweskie

Data i miejsce śmierci

7 grudnia 1962
Oslo

Typ głosu

sopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Multimedia w Wikimedia Commons

Kirsten Malfrid Flagstad[1][2][3] (ur. 12 lipca 1895 w Hamar, zm. 7 grudnia 1962 w Oslo[1][2][3]) – norweska śpiewaczka operowa, sopran.

Życiorys

Była córką dyrygenta i pianistki[1][3]. Muzyki uczyła się początkowo od matki, a później u Ellen Schytte-Jacobsen w Chistianii[1][2]. Zadebiutowała jako śpiewaczka w 1913 roku drobną rolą Nuri w Nizinach Eugena d’Alberta[1][2][3]. Następnie odbyła uzupełniające studia muzyczne u Alberta Westvanga w Oslo i Gillisa Bratta w Sztokholmie[1]. W 1917 roku podjęła pracę w Teatrze Mayol w Oslo, początkowo występując głównie w rolach operetkowych[1]. Później występowała na scenie Teatru Narodowego w Oslo, wykonując role liryczne[1]. W 1933 roku śpiewała drobne role na festiwalu w Bayreuth (Ortlinda i trzecia Norna w Zmierzchu bogów)[1][2]. W 1934 roku kreowała partie Zyglindy w Walkirii i Gudruny w Zmierzchu bogów, stając się odtąd jedną z czołowych odtwórczyń wielkich ról wagnerowskich[1][2][3]. W swoim repertuarze posiadała partie m.in. Brunhildy w Walkirii, Zygfrydzie i Zmierzchu bogów, Elżbiety w Tannhäuserze, Kundry w Parsifalu, Elsy w Lohengrinie[2]. Poza partiami wagnerowskimi jej popisową rolą była także Leonora w Fideliu[1][3]. W 1935 roku wystąpiła w roli Zyglindy w nowojorskiej Metropolitan Opera, a w 1936 roku kreowała partię tytułową w Tristanie i Izoldzie na scenie Covent Garden Theatre w Londynie[1][2][3]. W latach 1935–1938 występowała gościnnie w operze w Chicago[1][2].

W latach 1941–1945 przebywała w rodzinnej Norwegii[1]. Powrót śpiewaczki do okupowanego przez nazistów kraju wywołał kontrowersje[2], a jej mąż został po wojnie aresztowany pod zarzutem kolaboracji i zmarł w areszcie w 1946 roku[3]. W latach 1947–1948 odbyła tournée po Ameryce Południowej[1]. Od 1948 do 1951 roku występowała na scenie londyńskiego Covent Garden Theatre[1][2][3]. W 1952 roku wystąpiła w Metropolitan Opera w tytułowej roli w Alceście Ch.W. Glucka[1][2]. Wykonywała również pieśni m.in. Brahmsa, Griega, Wolfa i Straussa oraz partie oratoryjne[1]. W 1955 roku zakończyła karierę sceniczną[1]. W latach 1958–1960 pełniła funkcję dyrektora Den Norske Opera w Oslo[1]. Dokonała wielu nagrań płytowych[3].

W 1952 roku w Nowym Jorku ukazała się jej autobiografia spisana przez Louisa Biancollego pt. The Kirsten Flagstad. Manuscript[1][2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 115–116. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1128. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ a b c d e f g h i j The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 162–164. ISBN 978-0-19-533765-5.