Kimbo Slice

Dziś Kimbo Slice nadal jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Kimbo Slice staje się coraz bardziej obecnym tematem w codziennym życiu ludzi. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, społecznym czy zawodowym, Kimbo Slice wpływa na wszystkie aspekty naszego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Kimbo Slice, od jego historii i ewolucji po dzisiejszy wpływ. Dodatkowo sprawdzimy, jak Kimbo Slice wpłynął na różne obszary i jak wygenerował znaczące zmiany w sposobie, w jaki żyjemy i odnosimy się do otaczającego nas świata.

Kimbo Slice
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Kevin Ferguson

Pseudonim

Kimbo Slice

Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1974
Nassau, Bahamy

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 2016
Coconut Creek, Floryda

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

188 cm

Masa ciała

103 (2011) kg

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

8

Zwycięstwa

5

Przez nokauty

3

Przez poddania

1

Porażki

2

Remisy

0

Nieodbyte

1

Strona internetowa

Kimbo Slice, właśc. Kevin Ferguson (ur. 8 lutego 1974 w Nassau, zm. 6 czerwca 2016 w Fort Lauderdale) – amerykański bokser i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) pochodzenia bahamskiego.

Wcześniejsza działalność

Przed rozpoczęciem kariery w sportach walki był ochroniarzem w jednym z klubów nocnych w Miami, a także kierowcą i pracownikiem ochrony w RK Netmedia – przedsiębiorstwie przemysłu pornograficznego[1].

Sławę przyniosły mu walki uliczne z jego udziałem, które od 2003 roku zaczęły pojawiać się w internecie, w tym na popularnym serwisie YouTube. Amerykańskie media ochrzciły go mianem Króla Internetowych Walk (ang. "The King of Web Brawlers")[2][3] oraz "legendy YouTube"[1].

Kariera sportowa

Mieszane sztuki walki

W 2007 roku nawiązał współpracę z cenionym trenerem sportów walki Basem Ruttenem i w czerwcu zadebiutował w zawodach MMA. W pokazowej walce na gali Cage Fury Fighting Championships 5 pokonał w czasie 1 minuty i 11 sekund przez duszenie gilotynowe Raya Mercera – byłego mistrza świata WBO i mistrza olimpijskiego w boksie w wadze ciężkiej. Dzięki temu sukcesowi i zdobytej popularności, w październiku 2007 roku podpisał profesjonalny kontrakt z organizacją Elite Xtreme Combat[4]. W swojej pierwszej oficjalnej walce MMA pokonał Bo Cantrella w ciągu 19 sekund przez poddanie na skutek ciosów pięściami.

W 2008 roku stoczył trzy kolejne walki. Dwie wygrał przed czasem: z byłą gwiazdą UFC Davidem "Tankiem" Abbottem oraz z Anglikiem Jamesem Thompsonem. Tę drugą, rozegraną na gali EliteXC: Primetime, obejrzało na żywo za pośrednictwem telewizji CBS około 6,5 mln widzów, co było rekordową liczbą dla zawodów MMA w Ameryce Północnej[5].

Swojej pierwszej porażki w profesjonalnej karierze Slice doznał w październiku przeciwko Sethowi Petruzelliemu na gali EliteXC:Shock. Petruzelli zastąpił na godzinę przed rozpoczęciem walki kontuzjowanego Kena Shamrocka. Slice niespodziewanie przegrał w 14. sekundzie przez techniczny nokaut[6]. 10 dni po tej walce Elite XC ogłosiła zakończenie swojej działalności, a Slice stał się wolnym agentem.

W czerwcu 2009 roku ogłoszono, że będzie on jedną z gwiazd współprodukowanego przez UFC i Spike TV show The Ultimate Fighter, którego zwycięzca otrzyma trzyletni kontrakt z UFC – największą organizacją MMA na świecie[5]. W swojej pierwszej walce Slice przegrał z byłym mistrzem IFL, Royem Nelsonem i odpadł z programu. Według wstępnych szacunków pojedynek ten przyciągnął przed telewizory rekordową dla zawodów UFC liczbę 6,1 mln widzów[7].

Mimo porażki z Nelsonem Slice otrzymał szansę występów w UFC. Zadebiutował w grudniu 2009 roku, pokonując przez decyzję Houstona Alexandra. W swojej drugiej walce (maj 2010) przegrał jednak po jednostronnej walce przez TKO z byłym graczem NFL, Mattem Mitrione, mającym za sobą tylko jedną profesjonalną walkę w karierze. Wskutek tego Slice został usunięty z organizacji[8]. Po pięcioletniej przerwie wrócił do walk MMA podpisując kontrakt z Bellator MMA na walkę z Kenem Shamrockiem. Slice wygrał pojedynek przez TKO w 1. rundzie. Zmarł 6 czerwca 2016[9].

Lista walk w MMA

5 zwycięstw – 2 porażki – 0 remisów – 1 nieodbyta

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce
Nieodbyta 5-2 (1) Stany Zjednoczone Dhafir Harris No contest (zmiana werdyktu przez komisję sportową 3 1:32 Bellator 149 19.02.2016 Stany Zjednoczone Houston
Wygrana 5-2 Stany Zjednoczone Ken Shamrock TKO (ciosy pięściami) 1 2:22 Bellator 138 19.06.2015 Stany Zjednoczone Saint Louis
Przegrana 4-2 Stany Zjednoczone Matt Mitrione TKO (ciosy pięściami) 2 4:24 UFC 113 08.05.2010 Kanada Montreal
Wygrana 4-1 Stany Zjednoczone Houston Alexander Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC: TUF 10 Finale 05.12.2009 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana 3-1 Stany Zjednoczone Seth Petruzelli TKO (ciosy pięściami) 1 0:14 EliteXC: Heat 04.10.2008 Stany Zjednoczone Sunrise
Wygrana 3-0 Wielka Brytania James Thompson TKO (ciosy pięściami) 3 0:38 EliteXC: Primetime 31.05.2008 Stany Zjednoczone Newark
Wygrana 2-0 Stany Zjednoczone David Abbott KO (ciosy pięściami) 1 0:43 EliteXC: Street Certified 16.02.2008 Stany Zjednoczone Miami
Wygrana 1-0 Stany Zjednoczone Bo Cantrell Poddanie (ciosy pięściami) 1 0:19 EliteXC: Renegade 10.11.2007 Stany Zjednoczone Corpus Christi

Lista walk amatorskich w MMA

1 zwycięstwo – 1 porażka – 0 remisów

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce
Przegrana 1-1 Stany Zjednoczone Roy Nelson TKO (ciosy pięściami) 2 2:01 The Ultimate Fighter 10 10.06.2009 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 1-0 Stany ZjednoczoneRay Mercer Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:12 Cage Fury Fighting Championships 5 23.06.2007 Stany Zjednoczone Atlantic City

Boks

W sierpniu 2011 roku zadebiutował w zawodowym boksie, w kilkanaście sekund nokautując swojego rywala ciosem podbródkowym[10].

Lista walk w boksie zawodowym

7 zwycięstw - 0 porażek - 0 remisów

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Data Miejsce
Wygrana 7-0 Australia Shane Tilyard KO w 2. rundzie 30.01.2013 Australia Sydney
Wygrana 6-0 Stany Zjednoczone Howard Jones KO w 1. rundzie 06.10.2012 Stany Zjednoczone Miami
Wygrana 5-0 Stany Zjednoczone Jesse Porter KO w 1. rundzie 12.05.2012 Stany Zjednoczone Concho
Wygrana 4-0 Stany Zjednoczone Brian Green KO w 4. rundzie 24.03.2012 Stany Zjednoczone Springfield
Wygrana 3-0 Stany Zjednoczone Charles Hackmann UD po 4. rundach 30.12.2011 Stany Zjednoczone Miami
Wygrana 2-0 Stany Zjednoczone Tay Bledsoe KO w 1. rundzie 15.10.2011 Stany Zjednoczone Grand Island
Wygrana 1-0 Stany Zjednoczone James Wade KO w 1. rundzie 13.08.2011 Stany Zjednoczone Miami

Przypisy

  1. ↑ a b Dan Le Batard: NOT QUITE WHAT YOU WERE THINKING. ESPN The Magazine. . (ang.).
  2. ↑ Shean Woods. Online: A Never-Ending Supply of Gruesome Street-Fighting. „Rolling Stone”, 28 lipca 2006. (ang.). 
  3. ↑ Steven Shabo: Kimbo Slice: From the Backyard to Cage Fury. East Side Boxing, 28 maja 2007. . (ang.).
  4. ↑ Kimbo Signs with EliteXC. Sherdog, 12 października 2007. . (ang.).
  5. ↑ a b Kevin Iole: Y! Sports exclusive: Kimbo gets TUF. Yahoo! Sports, 1 czerwca 2009. . (ang.).
  6. ↑ Joe Hall: Petruzelli Shocks Slice. Sherdog, 5 października 2008. . (ang.).
  7. ↑ 5.3 MILLION VIEWERS TUNE IN TO SEE KIMBO SLICE-ROY NELSON FIGHT ON THE ULTIMATE FIGHTER: HEAVYWEIGHTS ON SPIKE TV. sherdog.com, 1 października 2009. . (ang.).
  8. ↑ Cory Brady: Paul Daley and Kimbo Slice cut from the UFC. fiveouncesofpain.com, 9 maja 2010. . . (ang.).
  9. ↑ Kimbo Slice died of heart failure, needed heart transplant before death. .
  10. ↑ Michael David Smith: Kimbo Slice Knocks Out James Wade in Boxing Debut. mmafighting.com, 14 sierpnia 2011. . (ang.).

Linki zewnętrzne