Kazimierz Idaszewski

W dzisiejszym świecie Kazimierz Idaszewski to temat budzący duże zainteresowanie i debatę. Od dziesięcioleci Kazimierz Idaszewski przyciąga uwagę ekspertów z różnych dziedzin, a także ogółu społeczeństwa. Jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę i kulturę czyni go istotnym tematem wartym analizy. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Kazimierz Idaszewski i jego wpływowi w różnych obszarach. Od jego powstania po możliwe przyszłe konsekwencje, zagłębimy się w wyczerpującą analizę Kazimierz Idaszewski, zapewniając kompleksowy obraz tematu i jego dzisiejszego znaczenia.

Kazimierz Idaszewski
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1878
Nochowo

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1965
Wrocław

Profesor nauk technicznych
Doktorat

1904

Habilitacja

1908

Profesura

1929

Uczelnia

Politechnika Lwowska
Politechnika Śląska
Politechnika Wrocławska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Kazimierz Idaszewski (ur. 16 stycznia 1878 w Nochowie, zm. 14 stycznia 1965 we Wrocławiu) – polski uczony, specjalista budowy maszyn elektrycznych i elektrochemii, profesor Politechniki Lwowskiej, Śląskiej i Wrocławskiej, członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Był synem Michała (nauczyciela wiejskiego, działacza oświatowego) i Natalii z Kuźmickich. W 1898 ukończył gimnazjum klasyczne w Śremie i podjął studia elektrotechniczne na politechnice w Brunszwiku (1898-1903). W 1904 obronił na tej uczelni doktorat (praca Versuche ueber das elektrolytische Verhalten von Schwefelkupfer). Od września 1904 do października 1919 pracował jako inżynier w fabryce maszyn elektrycznych "Siemens-Schuckertwerke" w Berlinie. W 1920 został profesorem nadzwyczajnym w Szkole Politechnicznej we Lwowie (przemianowanej rok później na Politechnikę Lwowską), gdzie pracował już wcześniej, bezpośrednio po studiach (1903–1904), jako asystent w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej. W latach 1920-1930 kierował Katedrą Pomiarów Elektrotechnicznych, a 1930-1939 Katedrą Maszyn Elektrycznych; pełnił funkcję dziekana Wydziału Elektrycznego (w roku akademickim 1926/1927), w 1929 został mianowany profesorem zwyczajnym.

W wyborach samorządowych w maju 1939 uzyskał mandat radnego Rady Miasta Lwowa startując z Listy Katolicko-Narodowej[1].

Pozostał na stanowisku kierownika Katedry Maszyn Elektrycznych podczas pierwszej okupacji sowieckiej, po przekształceniu uczelni w Instytut Politechniczny (do 1941). W czasie okupacji hitlerowskiej był nauczycielem w rzemieślniczej szkole zawodowej i w szkole technicznej we Lwowie.

W 1944 powrócił na krótko do pracy w Instytucie Politechnicznym we Lwowie. W maju 1945 w wyniku przymusowych wysiedleń Polaków z Kresów Wschodnich opuścił Lwów i objął kierownictwo Katedry Pomiarów i Maszyn Elektrycznych Politechniki Śląskiej oraz funkcję dziekana Wydziału Elektrycznego tej uczelni; już w październiku t.r. przeniósł się na Politechnikę Wrocławską, gdzie organizował od podstaw Wydział Mechaniczno-Elektryczny (był jego pierwszym dziekanem w roku akademickim 1945/1946) i w listopadzie 1945 wygłosił wykład inauguracyjny w polskiej Politechnice Wrocławskiej. Kierował Katedrami Miernictwa i Maszyn Elektrycznych (1945-1947) oraz Pomiarów Elektrycznych (1947-1959).

W 1951 został powołany w poczet członków Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Działał w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich, był przewodniczącym Oddziału Wrocławskiego, od 1964 członkiem honorowym. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1950)[2] i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1958), Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[3].

Pochowany został na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu[4].

Jego zainteresowania naukowe obejmowały budowę i działanie maszyn elektrycznych oraz elektrochemię. Ogłosił m.in.:

  • Kilka uwag o licznikach jednofazowych na małą moc (1928)
  • Verluste beim Foerdern des Erdoels mittels Kolbens (1928)
  • Maszyny prądu stałego (1954)
  • Pomiary elektryczne (1955)

Przypisy

  1. ↑ Wykaz mandatów w wyborach do Rady miejskiej we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 123 z 3 czerwca 1939. 
  2. ↑ M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1021
  3. ↑ M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419
  4. ↑ Tutaj spoczywają znani wrocławianie. Oto ich groby [ZDJĘCIA]... Zdjęcie 28/49 , Wroclaw.pl (pol.).

Bibliografia

  • Biogramy uczonych polskich, Część IV: Nauki techniczne, Wrocław 1988