Kazimierz Duch

W dzisiejszym świecie Kazimierz Duch to bardzo istotny temat, który przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Znaczenie Kazimierz Duch doprowadziło do szerokiej gamy badań, debat i analiz w różnych dziedzinach, od nauki i technologii po politykę i kulturę. Z biegiem czasu Kazimierz Duch stał się centralnym punktem zainteresowania społeczeństwa, wywołując w równym stopniu ekscytację, jak i niepokój. W tym artykule dokładnie zbadamy najważniejsze aspekty Kazimierz Duch i przeanalizujemy jego wpływ na współczesne społeczeństwo.

Kazimierz Duch
Ilustracja
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1890
Grębów

Data i miejsce śmierci

23 listopada 1954
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola
Multimedia w Wikimedia Commons
Kazimierz Duch
Data urodzenia

4 marca 1890

Data śmierci

23 listopada 1954

Poseł na Sejm III i IV kadencji, Senator V kadencji (II RP)
Okres

od 1930
do 1939

Przynależność polityczna

BBWR

Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Duch (ur. 4 marca 1890 w Grębowie, zm. 23 listopada 1954 w Krakowie) – polski działacz niepodległościowy, doktor nauk prawnych, poseł, senator, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 4 marca 1890 w Grębowie, w rodzinie Grzegorza i Józefy z Małeckich. Był starszym bratem Bronisława (1891–1919) i Mieczysława (1894–1948)[1].

Podczas I wojny światowej służył w 20 Galicyjskim pułku piechoty walcząc na froncie rosyjskim, gdzie dostał się do niewoli, a po ucieczce z niej, na froncie włoskim nad Piawą. Należał do konspiracyjnej organizacji „Wolność”[2]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1918 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3].

W Wojsku Polskim służył od listopada 1918 do października 1926 roku, m.in. podczas wojny na froncie ukraińskim w 1919 roku i w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku, jako dowódca 6 kompanii, a potem II batalionu 1 pułku Strzelców Podhalańskich.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 121. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W latach 1921–1923 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielony został do Biura Szefa Administracji Armii. 31 marca 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Z dniem 15 listopada 1924 roku został przeniesiony do 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy” na stanowisko dowódcy II batalionu[6][7].

Z dniem 31 stycznia 1927 roku został przeniesiony ze składu osobowego szefa Administracji Armii w stan nieczynny na okres sześciu miesięcy[8]. Z dniem 31 lipca 1927 roku został mu przedłużony okres pozostawania w stanie nieczynnym o kolejnych sześć miesięcy z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty[9]. Okres pozostawania w stanie nieczynnym był jeszcze trzy razy przedłużany[10][11][12]. Z dniem 31 marca 1929 roku został przeniesiony do rezerwy w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 1,51 lokatą w korpusie oficerów piechoty[13].

Od listopada 1926 roku do grudnia 1927 roku starosta sądecki, do października 1929 wicewojewoda krakowski, od 1930 roku posłem na Sejm RP. W latach 1931–1933 wiceprezydent miasta Krakowa w czasie kadencji Władysława Beliny-Prażmowskiego, później wiceminister opieki społecznej, od 1938 roku senator Senatu RP wybrany w województwie krakowskim. W 1939 roku został mianowany podpułkownikiem[14].

Członek zarządu Związku Miast Polskich w 1932 roku[15].

Podczas okupacji brał czynny udział w tajnym nauczaniu. Po zakończeniu II wojny światowej pracował na Politechnice Krakowskiej. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXXVI-23-14)[16].

Ordery i odznaczenia

Orderu Virtuti Militari, otrzymanego w 1920 zrzekł się na rzecz brata, ppor. Bronisława Ducha, który w 1919 roku zginął pod Magierowem.

Przypisy

  1. ↑ Giza 1998 ↓, s. 69.
  2. ↑ Giza 1998 ↓, s. 69-70.
  3. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 243.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 39.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 107 z 10 października 1924 roku, s. 594.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 174, 348.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1927 roku, s. 20.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 225.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 27.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 376.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 31.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 111.
  14. ↑ Giza 1998 ↓, s. 70.
  15. ↑ Samorząd Miejski : organ Związku Miast Polskich 1932 z. 8, s. 475.
  16. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych , zck-krakow.pl .
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  18. ↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi na polu pracy narodowej i obywatelskiej”.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 174.
  20. ↑ a b Andrzej Krzysztof Kunert (red.): Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biograficzny. T. 1 (A–D). Warszawa: Wyd. Sejmowe, 1998, s. 430.
  21. ↑ a b Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 510.

Bibliografia