Kamień runiczny z Tune
W dzisiejszym świecie Kamień runiczny z Tune stał się tematem interesującym wielu. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, czy po prostu popularność wśród różnych grup, Kamień runiczny z Tune przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule szczegółowo zbadamy wiele aspektów Kamień runiczny z Tune i omówimy jego znaczenie w bieżącym kontekście. Od jego początków po ewolucję w czasie, w tym jego wpływ na różne obszary życia codziennego, zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam w pełni zrozumieć znaczenie Kamień runiczny z Tune dzisiaj.
Kamień runiczny z Tune – kamień runiczny datowany na około 400 rok, znajdujący się obecnie w zbiorach Muzeum historycznego w Oslo[1][2][3]. Zawiera najdłuższą znaną inskrypcję w języku pranordyckim[1][2].
Zabytek został po raz pierwszy odnotowany w 1627 roku przez proboszcza parafii w Tune w okręgu Østfold; wmurowany był wówczas w ogrodzenie przykościelnego cmentarza[2][4]. Inskrypcja runiczna ma charakter kommemoratywny. Ryta jest bustrofedonem na dwu stronach kamienia[1]. Z powodu odłamania się górnej części kamienia niewielki fragment tekstu jest nieczytelny[1]. Wyryty napis głosi:
- ekwiwaRafter·woduri dewitad=ah=alaiban:worathto·...
- ...h:woduride:staina: þrijoRdohtriRd=alidun arbijasijosteRarbijano[2]
co znaczy:
- Napis wykonał Wiw dla swego chlebodawcy, sługi Odyna; sam kamień przygotowały jego trzy córki, a stypę najznakomitsi ze spadkobierców[4].
Przypisy
- ↑ a b c d Terje Spurkland: Norwegian Runes and Runic Inscriptions. Woodbridge: Boydell Press, 2005, s. 35-36. ISBN 1-84383-186-4.
- ↑ a b c d NIÆR 1. christerhamp.se. . (szw.).
- ↑ Tunestenen. tunehistorielag.no. . (norw.).
- ↑ a b Marian Adamus: Tajemnice sag i run. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1970, s. 122.
| Kamienie runiczne w Danii | |
|---|---|
| Kamienie runiczne w Norwegii | |
| Kamienie runiczne w Szwecji |
|
| Kamienie runiczne w Niemczech |
