Kallinik I (patriarcha Konstantynopola)

Święty
Czczony przez	Kościół prawosławny
Wspomnienie	23 sierpnia/5 września

Kalinik I
Καλλίνικος
	Patriarcha Konstantynopola
Kraj działania	Cesarstwo Bizantyńskie
Data urodzenia	640
Data i miejsce śmierci	705 ; Rzym
	Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania	693–705
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański
Wybór patriarchy	693
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kallinik I, również Kalinik I, gr. Καλλίνικος (zm. 705 w Rzymie) – patriarcha Konstantynopola w latach 693–705, święty Kościoła prawosławnego.

Życiorys

Zanim został patriarchą, Kallinik był kapłanem w kościele św. Bogurodzicy w Blachernach, jednym z najważniejszych świątyń Konstantynopola. Po śmierci patriarchy Pawła III został wyniesiony na tron patriarszy.

Wkrótce po objęciu urzędu, Kallinik wszedł w ostry spór z cesarzem Justynianem II, który podczas rozbudowy pałacu cesarskiego polecił zburzyć cerkiew św. Bogurodzicy w Blachernach.

W 695 r. uzurpator Leoncjusz obalił Justyniana II i skazał na wygnanie w Chersonezie. Kallinik zgodził się wtedy koronować Leoncjusza na cesarza, koronował także kolejnego cesarza, Tyberiusza III. Dziesięć lat później Justynian przy pomocy wojsk bułgarskich chana Terweła powrócił do władzy, rozkazał oślepić Kallinika, odciąć mu język i nos (dlatego dostał przydomek Krótkonosy'), a następnie zamurować żywcem. Gdy po czterdziestu dniach mur rozebrano, Kallinik żył jeszcze, zmarł jednak kilka dni później.

Na polecenie papieża Jana VI Kallinik został pochowany w kościele Świętych Apostołów w Rzymie. Istnieje legenda, zgodnie z którą stało się to za sprawą Świętych Piotra i Pawła, którzy ukazali się papieżowi we śnie i poprosili o należyty pochówek dla zmarłego patriarchy.

Kult

Kallinik został ogłoszony świętym prawosławnym, a jego święto obchodzone jest 23 sierpnia według kalendarza juliańskiego a 5 września według obowiązującego kalendarza gregoriańskiego.

Zobacz też

Kult świętych
Wstawiennictwo świętych
Święci prawosławni
Święty Kalinik – inne postaci święte o tym imieniu

Uwagi

↑ podwójne datowanie

Bibliografia

Kallink I – kalendarz prawosławny według liturgii kalendarza juliańskiego na prawoslavie.ru ros.

[1] wójne datowanie

[a]

Biskupi Bizancjum do 337	Andrzej Apostoł (przed 38) Stachys (38–54) Onezym (54–68) Polikarp I (71–89) Plutarch (89–105) Sedecjon (105–114) Diogenes (114–129) Eleuteriusz (129–136) Feliks (136–141) Polikarp II (141–144) Atenodor (144–148) Euzois (148–154) Wawrzyniec (154–166) Alipiusz (166–169) Pertinaks (169–187) Olimpian (187–198) Marek I (198–211) Filadelfus (211–217) Cyriak I (217–230) Kastyn (230–237) Eugeniusz I (237–242) Tytus (242–272) Domecjusz (272–284) Rufin I (284–293) Probus (293–306) Metrofan (306–314) Aleksander (314–337)
Arcybiskupi Konstantynopola do 458	Paweł I (337–339, 342, 346–351) Euzebiusz z Nikomedii (339–341) Macedoniusz I (342–346, 351–360) Eudoksjusz z Antiochii (360–370) Demofil (370–379) Ewagriusz (379) Grzegorz z Nazjanzu (379–381) Maksym I Cynik (381) Nektariusz (381–397) Jan Chryzostom (398–404) Arsacjusz z Tarsu (404–405) Attyk (406–425) Syzyniusz I (426–427) Nestoriusz (428–431) Maksymian (431–434) Proklos (434–446) Flawian (446–449) Anatoliusz (449–458)
Patriarchowie ekumeniczni do 1054	Gennadiusz I (458–471) Akacjusz (471–488) Frawitas (488–489) Eufemiusz (489–495) Macedoniusz II (496–511) Tymoteusz I (511–518) Jan II Kapadocki (518–520) Epifaniusz (520–535) Antym I (535–536) Menas (536–552) Eutychiusz (552–565, 577–582) Jan III Scholastyk (565–577) Jan IV Postnik (582–595) Cyriak II (596–606) Tomasz I (607–610) Sergiusz I (610–638) Pyrrus I (638–641, 654) Paweł II (642–653) Piotr (654–666) Tomasz II (667–669) Jan V (669–675) Konstantyn I (675–677) Teodor I (677–679, 686–687) Jerzy I (679–686) Paweł III (688–693) Kallinik I (693–705) Cyrus (705–712) Jan VI (712–715) German I (715–730) Anastazy (730–754) Konstantyn II (754–766) Nicetas I (766–780) Paweł IV (780–784) Tarazjusz (784–806) Nicefor I (806–815) Teodot I Kassiteras (815–821) Antoni I Kassimates (821–836) Jan VII Gramatyk (836–843) Metody I (843–847) Ignacy I (847–858, 867–877) Focjusz I Wielki (858–867, 877–886) Stefan I (886–893) Antoni II Kauleas (893–901) Mikołaj I Mistyk (901–907, 912–925) Eutymiusz I Synkellos (907–912) Stefan II z Amasei (925–928) Tryfon (928–931) Teofilakt (933–956) Polieuktos (956–970) Bazyli I Skamandrenos (970–974) Antoni III Studyta (974–979) Mikołaj II Chryzoberges (984–992) Syzyniusz II (996–998) Sergiusz II (1001–1019) Eustacjusz (1019–1025) Aleksy I Studyta (1025–1043) Michał I Cerulariusz (1043–1058)