W tym artykule zbadamy fascynujący świat Kahurangi National Park, temat, który na przestrzeni dziejów przykuwał uwagę i interesował wielu ludzi. Od początków do dzisiejszego wpływu Kahurangi National Park był przedmiotem debaty, refleksji i badań zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Poprzez szczegółową analizę i dogłębne spojrzenie zanurzymy się w najbardziej istotnych i wyjątkowych aspektach związanych z Kahurangi National Park, oferując szeroką i wzbogacającą wizję, która pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
![]() | |
park narodowy | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Data utworzenia |
1996 |
Powierzchnia |
4520 km² |
Położenie na mapie Nowej Zelandii ![]() | |
![]() |
Kahurangi National Park – jeden z czternastu parków narodowych w Nowej Zelandii. Zlokalizowany jest w północnej części Wyspy Południowej, w Alpach Południowych. Został utworzony w 1996 roku. Z powierzchnią 4520 km² jest drugim pod względem obszaru parkiem narodowym w Nowej Zelandii. Tak jak pozostałe parki narodowe w Nowej Zelandii, jest zarządzany przez Department of Conservation.
W parku znaleziono najstarszą skamielinę w Nowej Zelandii. Jej wiek określono na 540 milionów lat. Na terenie parku znajduje się również jeden z kilku znanych nowozelandzkich długich szlaków turystycznych zwanych Wielkimi Szlakami – 78-kilometrowy Szlak Heaphy'ego.
Szata roślinna parku jest zróżnicowana, gdyż park rozciąga się od wybrzeża, aż po góry. Na wschodzie dominuje las bukowy, natomiast na zachodzie występują głównie lasy drzew iglastych z rodziny zastrzalinowatych. W górach można spotkać 80% gatunków nowozelandzkich roślin alpejskich. Palma z gatunku Rhopalostylis sapida nadaje tropikalny wygląd wybrzeżom[1].
W Parku Narodowym Kahurangi można spotkać m.in. rzadki, endemiczny dla Nowej Zelandii gatunek strzyżyka – Xenicus gilviventris oraz zagrożonego kiwiego plamistego. Poza ptakami występuje tu 20 gatunków mięsożernych ślimaków z rodzaju Powelliphanta oraz pająki jaskiniowe z gatunku Spelungula cavernicola. Pająki te osiągają rozpiętość odnóży 12 cm[2].
Na terenie parku narodowego kręcono sceny trylogii filmowej Władca Pierścieni. Okolice góry Mount Owen posłużyły w scenach wyjścia z Morii, natomiast okolice góry Mount Olympus udawały miejsce, gdzie Drużyna Pierścienia chowa się przed Krebainami po wyjściu z Rivendell[3].