W tym artykule zagłębimy się w świat Kabaret Owca, aby zbadać jego wiele aspektów i odkryć jego znaczenie w różnych kontekstach. Na przestrzeni dziejów Kabaret Owca odgrywał fundamentalną rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki się komunikujemy, pracujemy i funkcjonujemy w społeczeństwie. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Kabaret Owca był przedmiotem badań i debat, generując niekończące się interpretacje i opinie. W tym artykule proponujemy analizę i refleksję na temat Kabaret Owca, odkrywając jego najważniejsze aspekty i oferując krytyczne i wszechstronne spojrzenie, które pozwala nam zrozumieć jego prawdziwy zakres.
![]() Siedziba „Szpilek” przy placu Trzech Krzyży 16a w Warszawie, gdzie występował Kabaret Owca | |
Nazwa |
Kabaret Owca |
---|---|
Data założenia |
1966 |
Data rozwiązania |
początek lat 70. |
Pochodzenie | |
Ostatni skład | |
Jerzy Dobrowolski, Andrzej Bianusz, Stanisław Tym | |
Współpracownicy | |
Wojciech Pokora, Andrzej Stockinger, Józef Nowak, Jerzy Turek |
Kabaret Owca – polski kabaret założony w Warszawie przez Jerzego Dobrowolskiego i działający na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, jako kolejne jego przedsięwzięcie po Kabarecie Koń.
Premiera pierwszego programu „Owcy” odbyła się w siedzibie „Szpilek” 24 kwietnia 1966 roku, w Warszawie. Autorami tekstów byli Jerzy Dobrowolski, Andrzej Bianusz, Stanisław Tym. Do wykonania skeczy (oprócz J. Dobrowolskiego i S. Tyma) zaproszono Wojciecha Pokorę, Andrzeja Stockingera, Józefa Nowaka i Jerzego Turka. Teksty skupiały się głównie na ośmieszeniu absurdów życia codziennego, konformizmu i „tandety tak zwanej rozrywki”. W programie piętnowano także niekompetencję, chamstwo, głupotę, prymitywizm i nowomowę rządzących[1]. Każdy spektakl był prezentowany przy nadkomplecie widzów[1]. W 1969 roku władze PRL zakazały jego grania[1]. Do powstania drugiego programu nigdy nie doszło[1], kabaret zakończył działalność na początku lat siedemdziesiątych XX wieku[2].
29 listopada 2019 roku[3] ukazał się album Kabaretu Owca pt. Dla mnie bomba (radiowy zapis pierwszej części występu na Festiwalu Teatralnym w Olsztynie w 1968 roku)[4]. Jest to krążek inaugurujący powstanie nowej oficyny pod nazwą „Duży Sęk” (w ramach działalności GAD Records), przypominającej m.in. dokonania polskich kabaretów sprzed lat[4].