W dzisiejszym świecie Jyri Häkämies stał się tematem coraz większego zainteresowania szerokiego spektrum ludzi. Od ekspertów w tej dziedzinie po amatorów, Jyri Häkämies przyciągnął uwagę wielu osób i stał się istotnym i nieuniknionym tematem w różnych sferach życia. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na życie codzienne, Jyri Häkämies wywołał ciągłą debatę i zmotywował ekspertów do zagłębienia się w jego badania. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jyri Häkämies i omówimy jego znaczenie w bieżącym kontekście.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1961 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk |
Alma Mater | |
Stanowisko |
minister obrony (2007–2011), minister spraw gospodarczych (2011–2012) |
Partia |
Jyri Jukka Häkämies (ur. 30 sierpnia 1961 w Karhuli) – fiński polityk, deputowany, od 2007 do 2011 minister obrony, następnie do 2012 minister spraw gospodarczych.
Syn polityka Erkkiego Häkämiesa i brat polityka Kariego Häkämiesa[1]. Ukończył studia z zakresu nauk społecznych, magisterium uzyskał w 1986 na Uniwersytecie Helsińskim. Pod koniec lat 80. pracował w administracji frakcji poselskiej Partii Koalicji Narodowej. Był też menedżerem ds. sprzedaży i w latach 1994–2003 dyrektorem jednej z izb handlowych.
W 1999 po raz pierwszy dostał się do parlamentu z ramienia Koalicji Narodowej. W wyborach parlamentarnych w 2003, 2007 i 2011 uzyskiwał reelekcję. Od marca 2003 do lutego 2006 był wiceprzewodniczącym klubu deputowanych, następnie do kwietnia 2007 stał na czele frakcji Kok. w Eduskuncie.
19 kwietnia 2007 objął urząd ministra obrony w drugim rządzie Mattiego Vanhanena. Utrzymał zajmowane stanowisko również w powołanym 22 czerwca 2010 rządzie Mari Kiviniemi. W obu tych gabinetach (od maja 2007) był także ministrem w kancelarii premiera. 22 czerwca 2011 w rządzie Jyrkiego Katainena został ministrem spraw gospodarczych.
W 2012 został wybrany na nowego dyrektora generalnego Konfederacji Fińskiego Przemysłu, największej organizacji gospodarczej w kraju. W związku z tym zrezygnował ze stanowiska rządowego i mandatu poselskiego[2].