Julian Sosabowski

Dziś Julian Sosabowski pozostaje tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu ludzi na całym świecie. Wpływ Julian Sosabowski można odczuć w wielu aspektach życia codziennego, od jego wpływu na kulturę popularną po jego znaczenie w bardziej szczegółowych obszarach, takich jak technologia czy środowisko. Wgłębiając się w świat Julian Sosabowski, zdajemy sobie sprawę z szerokości i złożoności jego zakresu, a także różnorodności podejść i opinii istniejących w tej kwestii. W tym artykule zbadamy różne aspekty Julian Sosabowski i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, mając na celu rzucenie światła na ten ekscytujący i wieloaspektowy temat.

Julian Andrzej Sosabowski
Ilustracja
Julian Sosabowski (<1934)
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1896
Stanisławów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

1959
Edynburg, Wielka Brytania

Przebieg służby
Lata służby

1914–1959

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

35 Pułk Piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Julian Andrzej Sosabowski (ur. 30 listopada 1896 w Stanisławowie, zm. 1959 w Edynburgu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Julian Andrzej Sosabowski urodził się 30 listopada 1896 w rodzinie Władysława Franciszka (1863–1904) i Franciszki z Grabowskich[1] (1863–1947). Był bratem Stanisława oraz Janiny (1899–1987)[2].

Był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich[3]. Należał do 24 Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Stanisławowie, której dowódcą był jego brat Stanisław. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich[3].

Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego, z warunkowym zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika, nadanego przez generała majora Edwarda Śmigłego-Rydza i przydzielony do 23 pułku piechoty[3][4]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Wołkowysk, pozostając w ewidencji 9 pułku piechoty Legionów[5].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1000. lokatą w korpusie oficerów piechoty, natomiast starszy brat został wówczas zweryfikowany w stopniu majora z tym samym starszeństwem i 21. lokatą w korpusie oficerów intendentów[6]. W lipcu 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy II batalionu 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu[7][8]. 3 listopada 1926 roku został przeniesiony z 53 pułku piechoty do 31 pułku piechoty[3] w Łodzi na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego[9]. 12 kwietnia 1927 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 92. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W listopadzie 1928 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[10], a w grudniu 1929 na stanowisko kwatermistrza[11]. W marcu 1931 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I[3] w Warszawie na stanowisko inspektora Przysposobienia Wojskowego Warszawa Miasto[12][13]. W styczniu 1934 przeniesiony został do 11 pułku piechoty[3] w Tarnowskich Górach na stanowisko dowódcy II batalionu, detaszowanego w Szczakowej[14]. Na tym stanowisku w 1938 został mianowany podpułkownikiem[15]. Do mobilizacji w 1939 był zastępcą dowódcy 35 pułku piechoty w Brześciu nad Bugiem.

Według planu mobilizacyjnego był wyznaczony na dowódcę Oddziału Zbierania Nadwyżek 55 pułku piechoty. Nie do końca zorganizowany pułk (brak broni maszynowej i przeciwpancernej) został przetransportowany do rejonu Kutna, a następnie do rejonu Łowicza. 8 września oddział stoczył pierwszą walkę z Niemcami, a następnie w ciągłym kontakcie z nieprzyjacielem wycofywał się za Wisłę. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami ppłk Sosabowski skierował swój oddział do Mińska Mazowieckiego. Po reorganizacji i uzupełnieniu oddziału rozbitkami z innych formacji wziął udział w boju o Kałuszyn. Miasto zostało odbite z rąk niemieckich. Zgodnie z otrzymanymi wytycznymi, wycofał się do Brześcia. 14 września objął dowództwo piechoty Zgrupowania „Brześć”. Po trzech dniach obrony twierdzy, załoga na rozkaz generała Konstantego Plisowskiego opuściła Brześć. Z pozostałości obrońców Sosabowski utworzył kombinowany pułk „Brześć”. W trakcie marszu w kierunku Włodawa-Chełm, do pułku dołączyły kolejne oddziały. Powstał wzmocniony kombinowany pułk „Brześć”. Po dołączeniu do pułku płk. Władysława Filipkowskiego, Sosabowski przekazał mu dowództwo, sam zostając zastępcą dowódcy i szefem sztabu. 23 września pułk Brześć wszedł w skład Grupy płk. Zieleniewskiego. Podpułkownik Sosabowski wraz z dowódcą Grupy płk. Zieleniewskim ustalał warunki kapitulacji z wojskami sowieckimi we Frampolu. 2 października wraz z całym sztabem Grupy został przewieziony do Lwowa. Korzystając z okazji, Sosabowski uciekł z niewoli sowieckiej we Lwowie. Wraz z pułkownikiem Zieleniewskim (który także uniknął niewoli sowieckiej) i innymi oficerami 12 października wyruszył w stronę granicy węgierskiej. 20 października dotarł na Węgry[16]. Przez kilka miesięcy pracował w Biurze Ewakuacyjnym Konsulatu Polskiego w Budapeszcie jako kierownik biura ewidencji przybyłych z kraju. W połowie maja 1940 wyrusza do Francji, dokąd dotarł 17 maja. Służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. ↑ ppłk Julian Andrzej Sosabowski , geni_family_tree (pol.).
  3. ↑ a b c d e f Kolekcja VM ↓, s. 4.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 32 z 22 marca 1919, poz. 1045, 1069.
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 48, 882.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 54, 338.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 149, 413.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 143, 357.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 3 listopada 1926 roku, s. 391.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 373.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 405.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 97.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 453.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 8.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 16, 560.
  16. ↑ Obrona Brześcia Julian Andrzej Sosabowski - PDF , docplayer.pl .
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 990.
  18. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
  19. ↑ Kolekcja VM ↓, s. 3.
  20. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 239.

Bibliografia