José van Dam

Obecnie José van Dam jest istotnym tematem, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w sferze gospodarczej czy implikacje w życiu codziennym, José van Dam okazał się tematem wartym analizy i refleksji. W miarę upływu czasu José van Dam nadal wywołuje debaty i kontrowersje, co prowadzi nas do odkrywania jego wielu aspektów i głębszego zagłębiania się w jego znaczenie i konsekwencje. W tym artykule przyjrzymy się bliżej José van Dam i zrozumiemy jego znaczenie w dzisiejszym świecie.

José van Dam
Ilustracja
José van Dam i Barbara Hendricks, 2006
Imię i nazwisko

Joseph Van Damme

Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1940
Ixelles

Pochodzenie

belgijskie

Typ głosu

bas-baryton

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Odznaczenia
Oficer Orderu Leopolda II (Belgia) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

José van Dam, właśc. Joseph Van Damme[1][2] (ur. 25 sierpnia 1940 w Ixelles[3]) – belgijski śpiewak, bas-baryton.

Życiorys

W wieku 11 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie i solfeżu, w wieku 13 lat naukę śpiewu[2]. Studiował w konserwatorium w Brukseli u Frédérica Anspacha, studia ukończył w 1958 roku z I nagrodą[1]. Zadebiutował w 1960 roku w Liège jako Don Basilio w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego[1][2]. W kolejnych latach występował w Opéra-Comique w Paryżu (1961–1965) i Grand Théâtre w Genewie (1965–1967)[2]. Od 1967 do 1973 roku związany był z Deutsche Oper w Berlinie[1]. W 1968 roku debiutował na festiwalu w Salzburgu w Rappresentatione di Anima, et di Corpo Emilio de’ Cavalieriego[1]. Rolą Escamilla w Carmen Georges’a Bizeta debiutował w La Scali (1970), Covent Garden Theatre (1973) i Metropolitan Opera (1975)[1]. W 1983 roku wystąpił w roli tytułowej podczas prapremiery opery Saint François d’Assise Oliviera Messiaena[1][2]. W 1985 roku wystąpił jako Hans Sachs w Śpiewakach norymberskich Richarda Wagnera w Théâtre Royal de la Monnaie w Brukseli, w tej samej roli występował w sezonie 1985–1986 w Lyric Opera of Chicago[2]. W 1994 roku po raz pierwszy wystąpił w nowojorskiej Carnegie Hall[2]. W 2003 roku w Brukseli wystąpił w prapremierze Oedipe sur la route Pierre’a Bartholomée[1].

W 1998 roku otrzymał od króla Alberta II tytuł barona[1]. Oficer belgijskiego Orderu Leopolda II[3]. Odznaczony komandorią francuskiego Orderu Sztuki i Literatury (1994)[4].

Zasłynął takimi rolami jak Escamillo w Carmen Bizeta, Leporello w Don Giovannim, Figaro w Weselu Figara i Don Alfonso w Così fan tutte Mozarta, Hans Sachs w Śpiewakach norymberskich i Amfortas w Parsifalu Wagnera, Borys Godunow w Borysie Godunowie Musorgskiego, Filip II w Don Carlosie Verdiego[1]. W jego repertuarze koncertowym znajdowały się utwory J.S. Bacha, W.A. Mozarta, Beethovena, Verdiego, Brahmsa i Mahlera[1]. Dokonał ponad 120 nagrań płytowych dla wytwórni Deutsche Grammophon, EMI, Decca Records, Erato, Philips Records i Virgin Classics[1]. Trzykrotnie (1985, 1993, 1998) otrzymał Nagrodę Grammy[1]. Był laureatem 8. Międzynarodowego Konkursu Wokalnego w Tuluzie (1961)[5]. Wystąpił w filmach Don Giovanni Josepha Loseya (1979) i Le maître de musique Gérarda Corbiau (1988)[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 211. ISBN 978-83-224-0905-3.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3737. ISBN 0-02-865571-0.
  3. ↑ a b Adelbrieven. Lettres patentes de noblesse 1993–2000. Tielt: Lannoo, 2001, s. 214. ISBN 90-2094523-8.
  4. ↑ Archives des nominations et promotions dans l'ordre des Arts et des Lettres, s. 91 (fr.)
  5. ↑ Palmarès des précédentes éditions du Concours International de Chant de Toulouse , theatreducapitole.fr (fr.).