W tym artykule zbadamy fascynujący świat Joint Army–Navy Assessment Committee, analizując jego wpływ i znaczenie w różnych kontekstach. Od jego powstania do ewolucji, zagłębimy się w najważniejsze aspekty związane z Joint Army–Navy Assessment Committee, oferując holistyczną wizję, która pozwala czytelnikowi zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie. Dzięki badaniom i krytycznej analizie odkryjemy wiele aspektów, które sprawiają, że Joint Army–Navy Assessment Committee jest tematem zainteresowania różnych dziedzin nauki. Podobnie zbadamy jego powiązanie z innymi istotnymi tematami i wydarzeniami, zapewniając kompleksową perspektywę, która wzbogaci wiedzę o Joint Army–Navy Assessment Committee.
Joint Army–Navy Assessment Committee (JANAC) – połączony komitet oceny amerykańskiej armii oraz floty, który w trakcie i po zakończeniu drugiej wojny światowej badał japońskie straty w jednostkach morskich, zadane przez siły amerykańskie podczas wojny na Pacyfiku.
W styczniu 1943 roku szefowie sztabów US Army oraz US Navy powołali specjalny komitet do oceny japońskich strat w zakresie jednostek floty wojennej oraz handlowej, zadanych przez okręty podwodne, samoloty pokładowe i bazowania lądowego, miny i powstałe z innych przyczyn. JANAC starał się ustalić, kto zatopił każda japońską jednostkę o wyporności ponad 500 to lub pojemności brutto ponad 500 ton rejestrowych. Korzystał w tym zakresie z wielu źródeł: przechwytywanych i rozszyfrowywanych japońskich przekazów radiowych, raportów jeńców, przechwyconych dokumentów, wywiadu fotograficznego, raportów z akcji okrętów podwodnych i nawodnych oraz samolotów, japońskich archiwów oraz list strat stworzonych przez Japonię po zakończeniu działań wojennych. Ostateczny raport komitetu został przedstawiony w lutym 1947 roku.