W dzisiejszym świecie Johnny Griffin stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na kulturę, środowisko, politykę czy gospodarkę, Johnny Griffin zdołał przyciągnąć uwagę naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Johnny Griffin, jego znaczeniem i wpływem na różne aspekty codziennego życia. Od jego początków po możliwe przyszłe konsekwencje, przyjrzymy się dogłębnie znaczeniu Johnny Griffin w dzisiejszym świecie.
![]() Johnny Griffin (2007) | |
Imię i nazwisko |
John Arnold Griffin III |
---|---|
Pseudonim |
„The Little Giant” |
Data i miejsce urodzenia |
24 kwietnia 1928 |
Data i miejsce śmierci |
25 lipca 2008 |
Przyczyna śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
muzyk |
Aktywność |
1943-2008 |
Wydawnictwo |
John Arnold Griffin III (ur. 24 kwietnia 1928 w Chicago, zm. 25 lipca 2008 w Mauprévoir[1]) – amerykański saksofonista tenorowy. Kariera Griffina rozpoczęła się na początku lat 40. i trwała do jego śmierci. W 1995 otrzymał tytuł Doktora honoris causa Berklee College of Music[2].
Griffin studiował muzykę w DuSable High School w Chicago u Waltera Dyetta, zaczynając od klarnetu, po czym zaczął grać na oboju, a potem na saksofonie altowym. Będąc jeszcze w szkole średniej, w wieku 15 lat grał z T-Bone Walkerem w zespole prowadzonym przez brata Walkera. Dołączył do big-bandu Lionela Hamptona trzy dni po ukończeniu szkoły średniej. Po raz pierwszy pojawił się na płycie z zespołem Hamptona w 1945 w Los Angeles w wieku 17 lat. W połowie 1947 wraz z Joe Morrisem, członkiem zespołu Hamptona, utworzył zespół składający się z lokalnych muzyków, w tym George’a Freemana, w którym pozostał na następne dwa lata. Jego grę można usłyszeć na różnych wczesnych nagraniach Rhythm and Bluesa dla Atlantic Records. W 1951 grał na saksofonie barytonowym w septecie R&B prowadzonym przez byłego kolegę z zespołu, Arnetta Cobba[3]. Po powrocie do Chicago zaczął zdobywać reputację jednego z największych saksofonistów w mieście.
W 1956 wydał swoją premierową płytę, Introducing Johnny Griffin. Nagranie z udziałem Wyntona Kelly’ego (fortepian), Curly’ego Russella (kontrabas) i Maxa Roacha (perkusja) przyniosło Griffinowi uznanie. W 1957 przez kilka miesięcy grał z Artem Blakeyem w Jazz Messengers[4], a w 1958 w Thelonious Monk Sextet and Quartet[5].
W 1963 na skutek problemów związanych z podatkiem dochodowym, upadku małżeństwa i poczucia „goryczy z powodu krytycznej akceptacji free jazzu” w Stanach Zjednoczonych[6] przeniósł się do Francji, a w 1978 do Holandii.
W 1965 nagrał albumy z Wesem Montgomery’m. W latach 1967–1969 należał do Kenny Clarke/Francy Boland Big Band[7].
Zmarł na zawał serca w wieku 80. lat, w Mauprévoir[8]. Jego ostatni koncert odbył się 21 lipca 2008 roku w Hyères we Francji[9].