John Patrick Foley
Obecnie John Patrick Foley stał się bardzo istotnym tematem we współczesnym społeczeństwie. Wraz z szybkim postępem technologii i ciągłymi zmianami w globalnym krajobrazie, John Patrick Foley stał się punktem zainteresowania ludzi w każdym wieku, płci i na każdym poziomie społeczno-ekonomicznym. Niezależnie od tego, czy chodzi o miejsce pracy, naukę czy sferę osobistą, John Patrick Foley odgrywa kluczową rolę w codziennym życiu ludzi. W tym artykule zbadamy znaczenie John Patrick Foley i jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na ten ekscytujący temat!
| Kardynał diakon | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Miejsce pochówku |
Bazylika archikatedralna Świętych Piotra i Pawła w Filadelfii↗ | ||
| Wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie | |||
| Okres sprawowania |
2007–2011 | ||
| Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu | |||
| Okres sprawowania |
1984–2007 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Diakonat |
23 września 1961 | ||
| Prezbiterat |
19 maja 1962 | ||
| Nominacja biskupia |
5 kwietnia 1984 | ||
| Sakra biskupia |
8 maja 1984 | ||
| Kreacja kardynalska |
24 listopada 2007 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
8 maja 1984 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||
| |||||||||||||
John Patrick Foley (ur. 11 listopada 1935 w Darby w Pensylwanii, zm. 11 grudnia 2011 w Filadelfii) – amerykański duchowny rzymskokatolicki, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu w latach 1984–2007, wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie w latach 2007–2011[1], kardynał.
Życiorys
W St. Joseph’s University w Filadelfii uzyskał bakalaureat z historii w 1957, a w St. Charles Borromeo Seminary w Overbrook (Filadelfia) dyplom z filozofii w 1958. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 19 maja 1962 z rąk arcybiskupa Johna J. Krola w katedrze Świętych Piotra i Pawła w Filadelfii, został wikarym w kościele Najświętszego Serca w Manoa, Havertown. W 1963 został redaktorem filadelfijskiego pisma „Catholic Standard and Times”. Wyjechał na studia do Rzymu i nadal pracował dla tej gazety jako korespondent w czasie II soboru watykańskiego. W 1964 uzyskał licencjat z filozofii, a rok później doktorat na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) w Rzymie, na podstawie pracy naukowej Natural Law, Natural Right and the Warren Court. W 1967 został ponownie redaktorem pisma „Catholic Standard and Times” i jednocześnie wykładowcą filozofii w St. Charles Borromeo Seminary. Współpracował w realizacji programów katolickich w radiu i telewizji. W 1970 został redaktorem naczelnym „Catholic Standard and Times” i pełnił tę funkcję aż do 1984.
5 kwietnia 1984 Jan Paweł II mianował go przewodniczącym Papieskiej Komisji (obecnie Rady) ds. Środków Społecznego Przekazu, podnosząc go do godności arcybiskupa tytularnego Neapolis in Proconsulari. Święcenia biskupie przyjął z rąk kardynała Krola w katedrze w Filadelfii 8 maja 1984. W latach 1984–1989 był przewodniczącym Rady Administracyjnej Watykańskiego Ośrodka Telewizyjnego. Był odpowiedzialny za Filmotekę Watykańską.
27 czerwca 2007 Benedykt XVI mianował go pro-wielkim mistrzem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie.
Na konsystorzu, z nominacji Benedykta XVI, 24 listopada 2007 został włączony do grona kardynałów diakonów San Sebastiano al Palatino.
Otrzymał wiele odznaczeń, m.in. kilka doktoratów honoris causa uniwersytetów amerykańskich, a także nagród dziennikarskich.
8 lutego złożył na ręce papieża rezygnację z pełnionego stanowiska. 12 lutego 2011 powrócił jako rezydent do archidiecezji Filadelfii. 29 sierpnia 2011 papież przyjął jego rezygnację. Jego następcą został arcybiskup Edwin O’Brien[2].
Przypisy
- ↑ Matt Moore: Cardinal Foley, who led order in Jerusalem, dies. www.google.com, 2011-12-11. . (ang.).
- ↑ The Cardinals of the Holy Roman Church – Consistories of the XXI Century.
Bibliografia
|
