Johann Still

W dzisiejszym świecie Johann Still stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Johann Still wzbudził ciekawość i debatę zarówno wśród ekspertów, jak i fanów. Przez lata Johann Still wykazał swoją zdolność do wywoływania dyskusji i refleksji w różnych kontekstach i dyscyplinach, stając się kluczowym punktem w zrozumieniu i analizie różnych aspektów współczesnego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Johann Still i jego dzisiejszy wpływ, aby zrozumieć jego znaczenie i konsekwencje, jakie ma dla naszego społeczeństwa.

Johann Still
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1805
Stara Leśna

Data i miejsce śmierci

23 stycznia 1890
Nowa Leśna

Zawód, zajęcie

przewodnik tatrzański
nauczyciel

Grób Johanna Stilla na cmentarzu w Nowej Leśnej

Johann Still (ur. 26 stycznia 1805 w Starej Leśnej, zm. 23 stycznia 1890 w Nowej Leśnej) – spiskoniemiecki przewodnik tatrzański, nauczyciel, rolnik, pszczelarz, muzykant.

Życiorys

W 1826 ożenił się z Marią Gellhof. Od 1832 był nauczycielem w Nowej Leśnej w niemieckiej wiejskiej szkole rzymskokatolickiej. Tatry poznał jako myśliwy, polując na kozice m.in. w masywie Gerlachu. Już w 1834 dotarł na najwyższy jego wierzchołek z czterema towarzyszami: szwagrem Gellhofem, młynarzem Martinem Spitzkopfem-Urbanem oraz dwoma "koziarzami" (myśliwymi, polującymi na kozice) nieznanego nazwiska (było to pierwsze znane wejście na ten szczyt). Nie wiadomo, kiedy został przewodnikiem. Początkowo głównie prowadził gości ze Starego Smokowca na Łomnicę; do 1861 był na tym szczycie 80 razy. Pierwszego turystę na Gerlach (szczyt ten wówczas był mniej popularny) poprowadził dopiero w 1872. Później robił to częściej, dzięki czemu dosyć szybko stał się najbardziej znanym przewodnikiem na najwyższy szczyt Tatr. Od ok. 1875 był jednym z czołowych przewodników tatrzańskich – mimo swego wieku (miał wtedy ok. 70 lat). W 1874 uczestniczył w wytyczeniu nowej drogi na Gerlach: z Doliny Wielickiej przez Wielicką Próbę. W 1876 brał udział w pierwszym wejściu na Pośrednią Grań. Wtedy jego towarzyszami byli Ödön Téry, Paul Schwartz i Samuel Horvay.

Bibliografia