Joanna Senyszyn

Joanna Senyszyn

Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1949 Gdynia
Profesor nauk ekonomicznych
Specjalność: marketing, teoria konsumpcji, teoria potrzeb
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
Doktorat	1975 – nauki ekonomiczne Uniwersytet Gdański
Habilitacja	1992 – nauki ekonomiczne Uniwersytet Gdański
Profesura	16 grudnia 1996
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Gdański
Wydział	Zarządzania
Stanowisko	profesor zwyczajny
Dziekan
Okres spraw.	1996–2002
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Joanna Senyszyn z domu Raulin (ur. 1 lutego 1949 w Gdyni) – polska ekonomistka, nauczycielka akademicka, działaczka polityczna i społeczna, publicystka. Profesor nauk ekonomicznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Gdańskiego, w latach 1996–2002 dziekan Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego, w latach 1994–1995 rektor Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu w Gdyni. Posłanka na Sejm IV, V, VI i IX kadencji (2001–2009, 2019–2023), deputowana do Parlamentu Europejskiego VII kadencji (2009–2014). Kandydatka na urząd prezydenta RP w wyborach w 2025.

Absolwentka III Liceum Ogólnokształcącego im. Marynarki Wojennej RP w Gdyni^[1]. W 1972 uzyskała tytuł zawodowy magistra na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego (na kierunku międzynarodowe stosunki ekonomiczne)^[2][3]. W 1977 doktoryzowała się w zakresie nauk ekonomicznych na Wydziale Ekonomiki Produkcji UG^[4][5]. W 1992 habilitowała się na tym samym wydziale podstawie rozprawy pod tytułem Konsumpcja żywności w świetle potrzeb i uwarunkowań. W 1996 otrzymała tytuł profesora nauk ekonomicznych^[6].

Po studiach w 1972 podjęła pracę na macierzystej uczelni^[3], na UG doszła do stanowiska profesora zwyczajnego (1998)^[3][6]. W latach 1994–1995 była pierwszym rektorem Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu w Gdyni. W latach 1996–2002 przez dwie kadencje pełniła funkcję dziekana Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego^[7]. W 2001 objęła stanowisko kierownika Katedry Badań Rynku na Wydziale Nauk Społecznych UG^[3].

Jest autorką i współautorką około stu pięćdziesięciu publikacji z zakresu marketingu, poziomu życia i konsumpcji. Wypromowała sześciuset magistrów i sześciu doktorów^[6][8][9]. W 2019 zakończyła pracę akademicką^[10][11].

Otrzymała stałą rubrykę w antyklerykalnym tygodniku „Fakty i Mity” pt. „Katedra Profesor Joanny S.”; jej teksty ukazywały się także w antyklerykalnym tygodniku „Nie” oraz lewicowych czasopismach „Przegląd” i „Trybuna”. W 2020 podjęła współpracę z tygodnikiem „Fakty po Mitach”^[12].

W latach 1975–1990 należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[13]. W 1980 wstąpiła do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, opuściła go w 1995. W 1994 startowała bez powodzenia w wyborach do Rady Miasta Gdynia z ramienia Gdyńskiego Bloku Samorządowego „Nasza Gdynia” (zdobyła 243 głosy)^[14]. W latach 1998–2001 była radną Sejmiku Województwa Pomorskiego I kadencji z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej^[15].

W wyborach parlamentarnych w 2001 dostała się do Sejmu z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej – Unii Pracy^[16]. Bezskutecznie kandydowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004^[17]. Od czerwca 2005 do czerwca 2008 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej SLD. W wyborach parlamentarnych w 2005 skutecznie ubiegała się o reelekcję w wyborach krajowych^[18]. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci została posłanką, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci i otrzymując 25 193 głosy^[19]. Pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Polsko-Tajwańskiego Zespołu Parlamentarnego^[20]. Posiadała honorowe członkostwo w partii Racja Polskiej Lewicy^[21].

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 uzyskała mandat eurodeputowanej^[22]. W Parlamencie Europejskim dołączyła do frakcji Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów^[23]. Została także wybrana wiceprzewodniczącą komisji na rzecz przestrzegania świeckiej polityki i rozdziału kościoła od państwa w krajach Unii Europejskiej^[24]. W grudniu 2011 bez powodzenia ubiegała się o przewodnictwo w SLD, została wówczas ponownie wiceprzewodniczącą partii; była nią do stycznia 2016.

W wyborach w 2014 bezskutecznie ubiegała się o europarlamentarną reelekcję^[25]. W 2015 kandydowała natomiast bez powodzenia do Sejmu jako liderka gdańskiej listy wyborczej Zjednoczonej Lewicy^[26]. W wyborach samorządowych w 2018 kandydowała bezskutecznie do Sejmiku Województwa Pomorskiego z listy koalicji SLD Lewica Razem^[27].

W wyborach w 2019 wystartowała ponownie z listy SLD do Sejmu w okręgu gdyńskim, uzyskując 36 405 głosów i zdobywając mandat posła IX kadencji^[28]. Została członkinią sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu^[2], wiceprzewodniczącą Parlamentarnego Zespołu ds. Równouprawnienia Społeczności LGBT+^[29] oraz Parlamentarnego Zespołu Praw Kobiet, współprzewodniczącą Parlamentarnego Zespołu Świeckie Państwo, a także członkinią Parlamentarnej Grupy Kobiet^[2]. W grudniu 2021 odeszła z klubu parlamentarnego Lewicy, współtworząc Koło Parlamentarne Polskiej Partii Socjalistycznej^[30]. Odeszła również z powstałej na bazie SLD Nowej Lewicy, przystępując do PPS^[31], została wiceprzewodniczącą Rady Naczelnej PPS^[32]. Została odwołana z tej funkcji w marcu 2023. W 2022 współtworzyła Stowarzyszenie Lewicy Demokratycznej^[33]. W styczniu 2023 została przewodniczącą KP PPS^[34], które w następnym miesiącu zostało przekształcone w Koło Parlamentarne Lewicy Demokratycznej^[35]. W sierpniu 2023 zrezygnowała z członkostwa w PPS^[36]. Ogłosiła zamiar kandydowania w wyborach w 2023 do Senatu w jednym z okręgów warszawskich; nie została jednak zarejestrowana z uwagi na niewystarczającą liczbę podpisów poparcia pod jej kandydaturą^[37][38]. W lutym 2025 zarejestrowany został jej komitet w wyborach prezydenckich w tym samym roku^[39]. PKW zarejestrowała jej kandydaturę 31 marca tegoż roku^[40].

Działaczka Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami. Przez dwie kadencje zasiadała w Krajowej Komisji Etycznej ds. Doświadczeń na Zwierzętach przy Komitecie Badań Naukowych^[8].

W 2011 założyła i została prezeską Stowarzyszenia „Polka Potrafi”^[41][42]. W 2013 założyła Fundację prof. Joanny Senyszyn^[43].

W 2010 wraz z mężem Bolesławem Senyszynem wystąpiła w programie telewizyjnym On i ona. W 2012 zdubbingowała drugoplanową postać w jednym z odcinków polskojęzycznej wersji serialu Fineasz i Ferb^[44]. Na przestrzeni lat występowała w Teatrze „Groteska” w Krakowie w Reality Shopka Show, corocznym satyrycznym spektaklu z udziałem polityków^{[45][46][47][48]}.

Określa się jako feministka^[49], ateistka^[50] i osoba antyklerykalna. Uważa, że kobiety powinny dążyć do uzyskania niezależności, przede wszystkim w sferze ekonomicznej. W 2013 stwierdziła, że kobieta zależna finansowo od męża i rodziny nie może układać swojego życia tak, jak by chciała^[51].

W 2016 powiedziała, że „kobieta ma prawo sama decydować o aborcji, ale przede wszystkim powinna być wyedukowana seksualnie, dzięki czemu częściej będzie zachodzić w planowane ciąże i mieć dostęp do taniej antykoncepcji. Takie zmiany mogłyby sprawić, że liczba aborcji w kraju zmniejszy się z obecnych 100 tys. do ok. 30 tys. rocznie. (…) Ponieważ wiadomo, że do 3. miesiąca ciąży płód nie ma zdolności do samodzielnego przetrwania poza organizmem matki, w związku z czym w większości cywilizowanych krajów do tego momentu można dokonywać aborcji”^[52]. Wyraziła uznanie za odwagę dla Natalii Przybysz, która publicznie opowiedziała o swojej aborcji^[53].

Opowiada się za równouprawnieniem osób LGBT^[54].

Jest córką Danuty i Ryszarda^[55]. Jej mężem był Bolesław Senyszyn (1945–2025)^[56][57], sędzia i następnie adwokat^[58][59]. Jest bezdzietna^[60].

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
1994		Gdyński Blok Samorządowy „Nasza Gdynia”	Rada Miasta Gdyni II kadencji	nr 3	243 (4,05%)[14]
1998		Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejmik Województwa Pomorskiego I kadencji	nr 4	2282 (2,19%)[15]
2001		Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy	Sejm IV kadencji	nr 26	8317 (2,16%)[16]
2004			Parlament Europejski V kadencji	nr 1	12 861 (3,25%)[17]
2005		Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm V kadencji	nr 26	11 925 (3,23%)[18]
2007		Lewica i Demokraci	Sejm VI kadencji		25 193 (5,00%)[19]
2009		Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy	Parlament Europejski VI kadencji	nr 10	43 661 (4,69%)[22]
2014			Parlament Europejski VII kadencji		34 588 (3,78%)[25]
2015		Zjednoczona Lewica	Sejm VIII kadencji	nr 25	13 158 (3,08%)[26]
2018		SLD Lewica Razem	Sejmik Województwa Pomorskiego VI kadencji	nr 2	12 807 (5,24%)[27]
2019		Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm IX kadencji	nr 26	36 405 (6,27%)[28]

Monografie

• Konsumpcja żywności w świetle potrzeb i uwarunkowań (Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 1992).
• Elementy teorii konsumpcji (wraz z Marianną Daszkowską; Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 1994).
• Potrzeby konsumpcyjne: wstęp do ekonomicznej teorii potrzeb (Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 1995).

Redakcja prac zbiorowych

• Równouprawnienie kobiet (Wydawnictwo Akademii Morskiej, 2011).
• Prawa zwierząt (Stowarzyszenie „Polka Potrafi”, 2014).
• Zdeptana tęcza: o dyskryminacji społeczności LGBT+ (Stowarzyszenie „Polka Potrafi”, 2019).

Została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1994)^[61] oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej^[62].

W 2006 i 2009 wyróżniona „Lustrem Szkła Kontaktowego”, nagrodą widzów programu TVN24 Szkło kontaktowe. W 2018 otrzymała od Koalicji Ateistycznej tytuł „Ateisty Roku”^[9].

• Strona sejmowa posła IX kadencji. .
• Prof. dr hab. Joanna Senyszyn, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB)  .