W tym artykule omówiono temat Jisra’el Bar-Jehuda z różnych perspektyw, a celem było przedstawienie kompletnej i wzbogacającej wizji tego szerokiego i zróżnicowanego tematu. Zaprezentowane zostaną różne punkty widzenia, najnowsze badania, opinie ekspertów i praktyczne przykłady, które pozwolą czytelnikowi zagłębić się w Jisra’el Bar-Jehuda w sposób głęboki i wzbogacający. Podobnie zostaną przeanalizowane implikacje i konsekwencje, jakie Jisra’el Bar-Jehuda może mieć w różnych obszarach życia, a także możliwe rozwiązania lub zalecenia, które można zastosować w odniesieniu do tego problemu. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Jisra’el Bar-Jehuda!
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 maja 1965 |
Minister spraw wewnętrznych | |
Okres |
od 1955 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Chajjim Mosze Szapira |
Minister transportu | |
Okres |
od 1962 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Jisra’el Bar-Jehuda (hebr.: ישראל בר-יהודה, ang.: Yisrael Bar-Yehuda, ur. 15 listopada 1895 w Konotopie, zm. 4 maja 1965 w kibucu Jagur) – izraelski polityk, minister spraw wewnętrznych w latach 1955–1959, minister transportu w latach 1962–1965, poseł do Knesetu w latach 1949–1965 z list Mapam i Achdut ha-Awoda.
Urodził się 15 listopada 1895 w Konotopie, w Imperium Rosyjskim (obecnie Ukraina). Od młodości działał ruchu syjonistycznym. W latach 1922–1924 na zesłaniu na Syberii[1], skąd wydostał się dzięki wstawiennictwu żony Maksima Gorkiego.
W 1926 wyemigrował do Palestyny i działał w ruchu kibucowym. Był posłem do Zgromadzenia Reprezentantów Mandatu Palestyny[1]. Od lat czterdziestych członek Mapam, od 1955 Achdut ha-Awoda.
W wyborach w 1949 dostał się do Knesetu i zasiadał w nim aż do śmierci w 1965. W trzecim Knesecie był zastępcą przewodniczącego parlamentu. W latach 1955–1959 minister spraw wewnętrznych, a w latach 1962–1965 minister transportu[1]. Po jego śmierci mandat parlamentarny objął po nim Mosze Aram[2].
W Knesecie zasiadała także jego była żona Beba Idelson[3].
Jego imieniem nazwano lotnisko nad Morzem Martwym.