Temat Jeździec Rampin jest tematem obecnym w całej historii ludzkości. Od czasów starożytnych Jeździec Rampin był źródłem badań, dyskusji i refleksji. Jego znaczenie przekracza bariery kulturowe, pokoleniowe i geograficzne, obejmując aspekty tak różnorodne, jak filozofia, nauka, polityka, sztuka i życie codzienne. Na przestrzeni wieków Jeździec Rampin był przedmiotem wielu interpretacji i nabrał różnych znaczeń w zależności od kontekstu, w jakim został sformułowany. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący wszechświat Jeździec Rampin, badając jego różne aspekty i jego dzisiejsze znaczenie.
![]() Jeździec Rampin w Muzeum Akropolu w Atenach. Głowa jest kopią, jej oryginał znajduje się w Luwrze | |
Autor |
nieznany |
---|---|
Data powstania |
550–540 p.n.e. |
Medium | |
Miejsce przechowywania | |
Lokalizacja |
Jeździec Rampin[1] – fragmentarycznie zachowana grecka rzeźba z okresu archaicznego.
Wykonana z marmuru rzeźba datowana jest na 550–540 p.n.e.[2][3] Przetrwała z poważnymi ubytkami: postać jeźdźca zachowała się powyżej ud, brak jej rąk i kawałków twarzy. Z figury konia pozostały tylko fragmenty szyi i grzywy[3]. Jeździec jest nagi, pochylony lekko ku przodowi, z głową zwróconą w lewo. Jego twarz, ozdobioną przez archaiczny uśmiech, okala drobny zarost. Głowę mężczyzny, pokrytą lokami opadającymi z tyłu do połowy szyi, zdobi wieniec symbolizujący zwycięstwo w zawodach[2]. Jest to jeden z najstarszych znanych greckich pomników konnych[2][3].
Rzeźba została odkryta w częściach na ateńskim Akropolu, na tzw. rumowisku perskim, gdzie zrzucono szczątki rzeźb zniszczonych podczas najazdu perskiego w 480 roku p.n.e. Głowa jeźdźca została odkryta w 1877 roku. Zakupił ją francuski kolekcjoner Georges Rampin, który w 1896 roku przekazał zabytek do zbiorów Luwru[4]. Tors jeźdźca i fragmenty konia odkopano w 1886 roku i znajdują się one obecnie w Muzeum Akropolu w Atenach[4]. W 1936 roku brytyjski archeolog Humfry Payne stwierdził, że są to fragmenty jednej rzeźby[4].
Zwrócona w bok głowa jeźdźca i znalezione w tym samym miejscu fragmenty drugiego konia świadczą, że rzeźba stanowiła część grupy składającej się z pary jeźdźców. Przypuszcza się, że mogła ona przedstawiać Dioskurów lub synów Pizystrata[2].