Obecnie Jezno to temat, który przykuł uwagę dużej liczby osób na całym świecie. Ze względu na swoje znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, Jezno stał się punktem zainteresowania dla tych, którzy chcą lepiej zrozumieć jego wpływ na życie codzienne. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, zawodowy, polityczny czy kulturowy, Jezno zdołał wygenerować dużą liczbę opinii i debat na temat jego znaczenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Jezno, od jego powstania po możliwe konsekwencje w przyszłości. Poprzez głęboką i przemyślaną analizę postaramy się rzucić światło na ten temat, który jest dziś tak złożony i aktualny.
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Okręg | |||||
Populacja (2005) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
319 | ||||
Kod pocztowy |
LT-59058 | ||||
Położenie na mapie Litwy ![]() | |||||
![]() |
Jezno (lit. Jieznas) – miasto na Litwie, położone w okręgu kowieńskim, 16 km od Pren w rejonie preńskim.
Miejscowe dobra do 1508 roku były królewszczyzną. Otrzymał je kniaź Matwiej Mikitynicz-Hołowczyński – powiernik królowej Heleny, żony Aleksandra Jagiellończyka. W 1633 roku Jezno kupili Pacowie, którzy tu urządzili swoją główną rezydencję. Wspaniały pałac zbudował Antoni Michał Pac według projektu Glaubitza. Pałac miał mieć tyle okien ile dni w roku, pokoi – ile tygodni, sal – ile miesięcy. Po konfiskacie majątku Paców w 1835 roku został rozszabrowany i w 1837 spłonął, do czasów współczesnych zachowała się jedynie część jednego ze skrzydeł, w którym po II wojnie mieściła się szkoła z internatem. Zachował się park nad brzegiem jeziora Jezno o powierzchni 3 ha.
Kościół katolicki, barokowy, przebudowany w 1634 roku z XVI-wiecznego zboru kalwińskiego przez Krzysztofa Paca i rozbudowany przez Antoniego Paca w latach 1768–1772. We wnętrzu bogata polichromia i rokokowe wyposażenie. W podziemiach krypta z grobami Paców.