W dzisiejszym świecie Jerzy Markiewicz to temat, który przyciąga uwagę i zainteresowanie ludzi ze wszystkich środowisk. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w polityce i ekonomii, Jerzy Markiewicz okazał się tematem wieloaspektowym, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W miarę ciągłego rozwoju ery cyfrowej Jerzy Markiewicz pozostaje aktualny i aktualny, rodząc pytania i wyzwania, którymi należy się poważnie i przemyślanie zająć. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jerzy Markiewicz, od jego pochodzenia po wpływ na nasze codzienne życie, aby rzucić światło na temat, który stale ewoluuje.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
2 marca 1928 |
Data i miejsce śmierci |
3 marca 2015 |
Doktor habilitowany nauk prawnych | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1968 |
Habilitacja |
1981 |
Nauczyciel akademicki | |
uczelnia |
Katedra Prawa Sądowego Polski na Tle Powszechnym Wydziału Zamiejscowego Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim KUL |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Jerzy Jan Markiewicz (ur. 2 marca 1928 w Biłgoraju, zm. 3 marca 2015 w Lublinie[1]) – polski prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, historyk, publicysta, żołnierz AK (ps. Junior).
Syn Jana i Heleny z Modrzejewskich. W 1951 uzyskał tytuł magistra prawa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1968 otrzymał stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. Od 1981 doktor habilitowany nauk humanistycznych UMCS. 15 czerwca 2001 został mianowany profesorem nadzwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i objął kierownictwo nad Katedrą Prawa Sądowego Polski Na Tle Powszechnym Wydziału Zamiejscowego Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim.
W latach 1955–2001 wykonywał zawód adwokata, do 1958 w Lublinie a następnie do 30 września 2001 w Biłgoraju. Pełnił funkcję kierownika Zespołu Adwokackiego, dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie i członka Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie.
Członek kilku towarzystw naukowych i wieloletni członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Warszawie i Okręgowej w Lublinie. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR na UMCS[2].
Autor ponad 150 pozycji naukowych i publicystycznych z dziedziny historii najnowszej. Prace te w szczególności dotyczą dziejów Południowej Lubelszczyzny a zwłaszcza Zamojszczyzny oraz polskiego podziemia partyzanckiego na tych terenach w latach lat 1939–1945.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzancki, odznaką „Akcja Burza” i odznaką „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”, złotą odznaką adwokatury PRL[3].
Żonaty z Teresą (dwóch synów). Pochowany na cmentarzu komunalnym na Majdanku[3] (kwatera S7K2-9-16)[4].