Jerzy Litewski

W dzisiejszym świecie Jerzy Litewski to temat, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Niezależnie od tego, czy jest to ważne wydarzenie, istotna postać, nowa koncepcja, czy coś zupełnie innego, Jerzy Litewski zdołał wywrzeć znaczący wpływ na społeczeństwo. W tym artykule szczegółowo zbadamy, co sprawia, że ​​Jerzy Litewski jest tak intrygujący i ważny, a także zakres jego wpływu w różnych obszarach. Od swojego powstania do obecnego wpływu, Jerzy Litewski pozostawił niezatarty ślad we współczesnym świecie i konieczne jest zrozumienie jego znaczenia w naszym codziennym życiu.

Jerzy Bogumił Litewski
Data urodzenia

22 kwietnia 1891

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1980
Sydney

Kierownik Konsulatu RP w Harbinie
Okres

od 1938
do 1941

Poprzednik

Aleksander Kwiatkowski

Konsul Generalny RP w Bombaju
Okres

od 1944
do 1945

Poprzednik

Eugeniusz Banasiński

Następca

Jan Zanoziński

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Jerzy Bogumił Litewski (ur. 22 kwietnia 1891, zm. 22 czerwca 1980 w Sydney[1]) – polski funkcjonariusz wywiadu i urzędnik konsularny.

Życiorys

Oficer 1. Pułku Ułanów Krechowieckich w Augustowie w stopniu rotmistrza. 21 kwietnia 1930 został skierowany do II Oddziału Sztabu Głównego[2]. Po zamachu majowym przeszedł z wojska do MSZ[3]. Pełnił szereg funkcji w polskiej służbie zagranicznej, m.in. pracownika konsulatu generalnego RP w Stambule (1933–1936), również kierownika placówki wywiadowczej „Ghazi” tamże, attaché ds. handlowych ambasady w Ankarze (1936–1937), praktykanta w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1937–1938), kierownika konsulatu w Harbinie (1938–1941)[4].

Następnie ewakuowany do Japonii, internowany tamże i wymieniony na dyplomatów japońskich (1942), przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie był zatrudniony w Biurze Szyfrów MSZ w Londynie (1943-1944), konsulem generalnym RP w Bombaju (1944—1945), kier. Polskiego Komitetu Opieki nad Uchodźcami w Indiach (1945—1946).[5]

Pochowany na Rookwood Cemetery Lutheran Section pod Sydney.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Mariusz Borysiewicz: Z Dalekiego Wschodu na Bliski Wschód, do Afryki Północnej i Europy Polacy z Mandżurii w szeregach Wojska Polskiego w latach 1939-1945 (II), Studia Polonijne, T. 41. Lublin 2020, s. 23-24
  2. ↑ Jarosław Szlaszyński: 1. Pułk Ułanów Krechowieckich w Augustowie „Przegląd Historyczno-Wojskowy” nr 12 (63)/4 (237), 2011, s. 65
  3. ↑ Wojciech Skóra, Czy Ministerstwo Spraw Zagranicznych Drugiej Rzeczypospolitej było zdominowane przez byłych oficerów Wojska Polskiego?, „Pamięć i Sprawiedliwość” (2 (32)), 2018, s. 457–458.
  4. ↑ Andrzej Giza: A history of the Polish Consulate in Harbin on the 100th anniversary of its establishment, Wydawnictwo AVALON, Kraków 2020, s. 22
  5. ↑ Polska służba zagraniczna po 1 września 1939 r., Londyn 1954, s. 113
  6. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

Bibliografia