W tym artykule omówimy wszystko, co jest związane z Jerzy Fedkowicz. Od jego powstania do dzisiejszej ewolucji, poprzez zastosowania w różnych kontekstach. Jerzy Fedkowicz odegrał fundamentalną rolę w aspektach tak różnorodnych, jak społeczeństwo, technologia, kultura i historia. Przez lata Jerzy Fedkowicz wywołał debatę na temat jego wpływu i wpływu na nasze życie, jego implikacji etycznych i przyszłego rozwoju. Dlatego ważne jest, aby dogłębnie przeanalizować wszystkie aspekty związane z Jerzy Fedkowicz, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie we współczesnym świecie i jego potencjał w przyszłości.
![]() Jerzy Fedkowicz (1927) | |
Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
13 listopada 1959 |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Jerzy Fedkowicz (ur. 13 kwietnia 1891 w Stefanówce k. Rohatyna[1] zm. 13 listopada 1959 w Krakowie) – polski malarz-kolorysta.
Urodził się w rodzinie Zygmunta i Anny z Rzewuskich[1]. Od 1903 uczył się w gimnazjum w Żytomierzu, skąd jednak został relegowany w 1912 z powodu patriotycznej działalności[2]. Ukończył gimnazjum w Chersoniu[3]. W latach 1910–1913 studiował prawo w Moskwie i równocześnie sztukę w pracowniach Iwana Bolszakowa oraz Konstantina Juona. W 1913 rozpoczął naukę w Petersburgu w rządowej Szkole Zachęty Sztuk Pięknych[4], jednocześnie uczęszczając na dodatkowe kursy prywatne u Jewgienija Lanceraya i Konstantina Somowa[5].
Od 6 sierpnia do połowy września 1914 służył w 3 kompanii II baonu 1 Pułku Piechoty Legionów, ze względu na stan zdrowia został hospitalizowany w Krakowie, a następnie w Wiedniu. Ostatecznie został przeniesiony do rezerwy 1 września 1915.
Od 1915 studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Wojciecha Weissa, dyplom uzyskał w 1921[4]. Uczestniczył w wystawach Towarzystwo Artystów Polskich „Sztuka” i Formistów[6].
W latach 1918–1931 prowadził w Krakowie Wolną Szkołę Malarstwa i Rysunków Ludwiki Mehofferowej. Od 1921 do 1923 kontynuował studia malarskie w Paryżu dzięki stypendium rządu francuskiego. Od 1923 pracował w krakowskich gimnazjach jako nauczyciel rysunku. Uczestniczył w Cechu Artystów Plastyków „Jednoróg” i Zrzeszeniu Artystów Plastyków „Zwornik”[7].
W latach 1927–1928 projektował scenografie dla Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i za granicą, m.in. w Wiedniu (1928), Brukseli (1928, 1929), Hadze (1929), Wenecji (XIX Biennale 1934; 1960), Berlinie, Düsseldorfie, Kolonii i Monachium (1935)[8].
W 1945 został powołany na stanowisko profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych[9], w 1947 został tam prorektorem, pełniąc tę funkcję do 1950, w którym to roku został wybrany na dziekana Wydziału Malarstwa i był nim do 1959[10].
W latach 30. malarstwo Fedkowicza zbliżyło się do koloryzmu i twórczości kapistów. Barwy obrazów nabrały głębi i mocy, były dynamicznie nakładane na płótno. Kształty obrysowywane były czarnym konturem. Gamę kolorystyczną obrazów zdominowały ciepłe brązy, subtelne błękity, szarości i zielenie. Stonowaną kolorystykę ożywiały akcenty oranżów, różów i czerwieni. W następnej dekadzie główną tematyką stała się martwa natura, prawie zawsze z przedstawieniami kwiatów[11].