Jerzy Dobrzycki (historyk sztuki)
W tym artykule porozmawiamy o Jerzy Dobrzycki (historyk sztuki), temacie, który zyskał duże znaczenie w ostatnich latach. Jerzy Dobrzycki (historyk sztuki) to temat, który wzbudził zainteresowanie ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, ponieważ ma bezpośredni wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przez lata Jerzy Dobrzycki (historyk sztuki) wywołał debatę i kontrowersje wśród ekspertów i fanów, co doprowadziło nas do zastanowienia się, jakie jest jego prawdziwe znaczenie i jakie ma konsekwencje dla naszego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy Jerzy Dobrzycki (historyk sztuki) i spróbujemy rzucić światło na ten ekscytujący i istotny temat.
| Data i miejsce urodzenia |
22 września 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 września 1972 |
| Dyrektor Muzeum Historycznego Miasta Krakowa | |
| Okres |
od 1946 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Jerzy Dobrzycki (ur. 22 września 1900 w Inwałdzie, zm. 18 września 1972 w Krakowie) – historyk sztuki. W latach 1946–1964 dyrektor Muzeum Historycznego Miasta Krakowa.
Życiorys
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Był legionistą (1917–1918), uczestnikiem II i III powstania śląskiego, działaczem plebiscytowym. Od 1918 studiował prawo, w latach 1919–1923 studiował historię sztuki i archeologię klasyczną na UJ. Od 1924 pracował w Muzeum Etnograficznym w Krakowie. W latach 1930–1951 członek Rady Artystycznej m. Krakowa. 1934–1939 kierownik Miejskiego Biura Propagandy Artystycznej.
W czasie II wojny światowej kierował polskim liceum w Bukareszcie.
Po wojnie, był inicjatorem, a w latach 1946–1964 dyrektorem Muzeum Historycznego Miasta Krakowa.
Był inicjatorem Dni Krakowa (1936) oraz konkursu na najpiękniejszą szopkę krakowską (1937), autorem publikacji popularyzujących wiedzę o Krakowie, zasłużonym propagatorem sztuki Krakowa, m.in. w latach 1929–1939 prowadził audycję Gawędy o starym Krakowie nadawaną przez rozgłośnię krakowskiego Polskiego Radia. Był członkiem honorowym Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera IA-zach-po lewej Muszyńskiej)[1].
Wybrane publikacje
- 1947 - Zbytki króla Heroda „Od A do Z”, nr 8.
- 1961 - Hejnał krakowski (wydanie II poprawione 1983).
- 1955 - Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, jego dzieje i zbiory.
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (13 lipca 1929)[2]
Przypisy
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych , zck-krakow.pl .
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 161, poz. 406 „za zasługi na polu pracy społeczno-oświatowej”.
Bibliografia
- Słownik historyków polskich (pod redakcją Marii Prosińskiej-Jackl), Wiedza Powszechna, Warszawa 1994.
- Encyklopedia Krakowa, PWN, Warszawa-Kraków 2000.