Obecnie Jerzy Cynk to temat, który zyskał duże znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od momentu pojawienia się Jerzy Cynk przyciąga uwagę ekspertów, naukowców i osób w każdym wieku. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na sferę społeczną, gospodarczą czy technologiczną, Jerzy Cynk stał się tematem ogólnego zainteresowania, który zasługuje na dogłębną analizę i dyskusję. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jerzy Cynk, jego znaczenie w dzisiejszym świecie i możliwe przyszłe scenariusze, które mogą wyniknąć z jego ewolucji. Poprzez szczegółową analizę zajmiemy się najważniejszymi aspektami Jerzy Cynk, aby zrozumieć jego wpływ na nasze codzienne życie i społeczeństwo jako całość.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
historyk |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Jerzy Bogdan Cynk (ur. 11 maja 1925 w Warszawie, zm. 18 listopada 2016 w Wielkiej Brytanii[1]) – polski historyk, autor wielu publikacji w języku angielskim na temat polskiego lotnictwa.
Syn Maksymiliana i Stefanii z Domiańskich. W 1939 roku był uczniem Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie[2]. Był członkiem Szarych Szeregów[1]. W 1942 roku wstąpił do Warszawskiego Koła Lotniczego konspiracyjnego Aeroklubu Warszawskiego, a od października tego roku był żołnierzem Armii Krajowej, rozpoczynając naukę w konspiracyjnej Podchorążówce Lotnictwa[2]. Między innymi, od 1943 roku kolportował konspiracyjne pismo lotnicze „Wzlot”[2]. 21 czerwca 1943 roku został aresztowany przez Niemców i 6 sierpnia 1943 r. wysłany do obozu koncentracyjnego Auschwitz (miał numer obozowy 135649), a w listopadzie 1944 r. przeniesiony do Sachsenhausen[2]. Uwolniony 3 maja 1945 roku pod Salzburgiem, we wrześniu 1945 wstąpił do 2 Korpusu PSZ, gdzie służył w kontrwywiadzie w Ekspozyturze Informacji „Włochy”[2]. Od sierpnia 1946 zamieszkał w Wielkiej Brytanii, otrzymał świadectwo maturalne 3 DSK w Bodney[2].
Od 1953 roku publikował artykuły na temat polskiego lotnictwa w brytyjskiej prasie lotniczej, począwszy od „Flight”[2]. Nawiązał w tym okresie kontakt z licznymi polskimi przedwojennymi konstruktorami lotniczymi i lotnikami przebywającymi na emigracji, zbierając bazę źródłową do historii polskiego lotnictwa i przemysłu lotniczego[2]. Między innymi uzyskał informacje i szkice niezrealizowanych projektów samolotów[2]. Po odwilży październikowej w 1956 roku w Polsce, rozpoczął też współpracę z historykami lotnictwa w kraju, przede wszystkim Andrzejem Glassem i Feliksem Pawłowiczem[2]. Sam stał się wieloletnim współpracownikiem „Skrzydlatej Polski”. Jest autorem pierwszego przeglądowego opracowania opisującego wszystkie konstrukcje lotnicze powstałe w Polsce do II wojny światowej (Polish Aircraft 1893-1939, 1971)[2]. Zajął się następnie badaniami nad historią działań polskiego lotnictwa podczas wojny. W 1990 roku został oficjalnym historykiem Polish Air Force Association in Great Britain, opracowując następnie dzieło The Polish Air Force at War. The Official History (1998)[2].
11 listopada 1990 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego[3]. Uhonorowany doktoratem honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Londynie (19 października 2012). Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta B. Komorowskiego (25 października 2012)[4].