Jerzy Bułhak

W dzisiejszym świecie Jerzy Bułhak to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie dużej liczby osób. Od momentu pojawienia się Jerzy Bułhak wywołał debatę i pytania, a także wpłynął na różne aspekty społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy wpływ na życie codzienne, Jerzy Bułhak zdołał przekroczyć granice i pokolenia, stając się tematem zainteresowania zarówno specjalistów, jak i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Jerzy Bułhak, analizując jej znaczenie, implikacje i znaczenie w bieżącym kontekście.

Jerzy Bułhak
Herb duchownego
Data urodzenia

10 kwietnia 1699

Data śmierci

12 marca 1769

Biskup pińsko-turowski
Okres sprawowania

1730–1769

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

greckokatolicki

Nominacja biskupia

marzec 1730

Sakra biskupia

5 września 1730

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 września 1730

Konsekrator

Atanazy Szeptycki

Jerzy Bułhak (imię chrzestne Ignacy) herbu Syrokomla[1] (ur. 10 kwietnia 1699, zm. 12 marca 1769) roku w Chrapinie – duchowny greckokatolicki.

Syn Władysława herbu Syrokomla.

Życiorys

W 1713 wstąpił do zakonu bazylianów. Studiował teologię w Kolegium Papieskim w Ołomuńcu w latach 1720–1721, w Kolegium Urbanum przy Kongregacji Rozkrzewiania Wiary w Rzymie w latach 1721–1725, gdzie został doktorem teologii i filozofii. Podczas studiów w Rzymie w sierpniu 1723 otrzymał święcenia kapłańskie. Był prokuratorem zakonu bazylianów w Rzymie, audytorem generalnym kurii metropolitarnej Leona Kiszki[2].

Po śmierci biskupa włodzimiersko-brzeskiego Lebieckiego jego miejsce zajął dotychczasowy ordynariusz pińsko-turowski Teodozy Teofil Godebski. Bułhak otrzymał w marcu 1730 nominację na ordynariusza pińsko-turowskiego. Konsekrowany na biskupa 3 września 1730. Od 1733 był także archimandrytą supraskim. Bezskutecznie za biegał o przeniesienie na biskupstwo włodzimiersko-brzeskie. W maju 1759 rozpoczął w Pińsku proces informacyjny Andrzeja Boboli.

Przypisy

  1. ↑ Herbarz polski, t. II, Warszawa 1900, s. 248.
  2. ↑ Dorota Wereda, Biskupi unickiej metropolii kijowskiej w XVIII wieku. Siedlce–Lublin, 2013, s. 338.

Bibliografia

  • Ks. Kazimierz Dola, „Katalog arcybiskupów i biskupów rezydencjalnych eparchii polskich obrządku grecko-unickiego od Unii Brzeskiej (1596) do roku 1945”, „Historia Kościoła w Polsce” t. II 1764-1945, cz. 2 1918-1945, Poznań-Warszawa 1979, s. 308.
  • Dmytro Błażejowśkyj. Ієрархія Київської Церкви (861–1990). – Львів «Каменяр», 1996. – 567 С. – ISBN 5-7745-0687-8.
  • Dmytro Błażejowśkyj. Byzantine Kyivan rite students in Pontifical Colleges, and Seminaries, Universities and Institutes of Central and Western Europe (1576-1983), AOSBM, Sectio I. – Vol. 43. – Rome 1984. – 366 P.
  • Józafat Skruteń, Bułhak Jerzy, h. Syrokomla // Polski Słownik Biograficzny. – Kraków 1937. – T. 3. – S. 129.
  • Henryk Paprocki. Bułhak Jerzy OSBM // Encyklopedia Katolicka. – T. 2. – Lublin 1976. – S. 1216.