Jedwabnik morwowy

W świecie Jedwabnik morwowy istnieje wielka różnorodność doświadczeń, opinii i wiedzy, które przyczyniają się do wzbogacenia naszego zrozumienia i perspektyw na temat Jedwabnik morwowy. Z różnych punktów widzenia i dyscyplin Jedwabnik morwowy był przedmiotem zainteresowania i badań, generując debaty, postępy i refleksje, które zachęcają nas do głębszego zagłębienia się w jego znaczenie i wpływ na nasze życie. Na przestrzeni dziejów Jedwabnik morwowy odgrywał fundamentalną rolę w sposobie, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata, wpływając na nasze przekonania, decyzje i działania. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Jedwabnik morwowy, zbadamy jego wielowymiarowość i odpowiemy na kluczowe pytania, które pozwolą nam lepiej zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie.

Jedwabnik morwowy
Bombyx mori
Linnaeus, 1758
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

motyle

Rodzina

prządkowate

Rodzaj

Bombyx

Gatunek

jedwabnik morwowy

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Jedwabnik morwowy[1] (Bombyx mori) – gatunek nocnego motyla z rodziny prządkowatych. Ciało duże, owłosione, kolor białawy, skrzydła pokryte delikatnymi żyłkami. Rozpiętość skrzydeł: 4–6 cm. Odżywia się liśćmi morwy.

Hodowany głównie w Chinach i na Półwyspie Indyjskim ze względu na cenne, jedwabne nici oprzędu (kokonu)[2]. Kokony jedwabnika zbudowane są z niezwykle długich nici (1,5 do 3 km z pojedynczego oprzędu) o szczególnych właściwościach fizycznych i wielkiej wytrzymałości. Dlatego hodowla tego gatunku, obok hodowli jedwabnika dębowego (Atheraea pernyi) jest podstawą produkcji jedwabiu. Jego białawy kolor może być modyfikowany: jeżeli do pokarmu gąsienic doda się związków fluorescencyjnych barwnik zostaje wbudowany do nici[3]. Jedwabnik morwowy został udomowiony prawdopodobnie już ok. 5500 lat temu i obecnie nie występuje w naturze. Przypuszcza się, że pochodzi z Himalajów. Tysiące lat hodowli spowodowały, że owad ten nie jest w stanie przetrwać bez opieki człowieka. Osobniki dorosłe mają zredukowane skrzydła i nie potrafią latać, są powolne, nie mają barw maskujących i nie wykazują odruchów chroniących je przed drapieżnikami[4].

Samice jedwabników morwowych wydzielają feromon płciowy – bombikol, który może zwabić samca z odległości 10 km[5].

Galeria

  • Jaja
    Jaja
  • Żerujące gąsienice
    Żerujące gąsienice
  • Kokony
    Kokony
  • Owad dorosły
    Owad dorosły

Przypisy

  1. ↑ Zoltán Mészáros, András Vojnits, Motyle i ćmy, Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 282, ISBN 83-01-01078-9.
  2. ↑ Encyklopedia Popularna PWN
  3. ↑ Ann Chin. Zagadka. „Świat Nauki”. nr. 6 (238), s. 8, czerwiec 2011. Prószyński Media. ISSN 0867-6380. 
  4. ↑ Marian R. Goldsmith, Toru Shimada, Hiroaki Abe. The genetics and genomics of the silkworm, Bombyx mori. „Annual Review of Entomology”. 50. s. 71-100. DOI: 10.1146/annurev.ento.50.071803.130456. 
  5. ↑ Feromony różnych gatunków zwierząt. W: Leszek Konopski, Michael Koberda: Feromony człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2003. ISBN 83-7383-039-1.

Linki zewnętrzne