Jau-bi’di

W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Jau-bi’di, badając jego pochodzenie, ewolucję i różne współczesne zastosowania. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w branży zawodowej, Jau-bi’di pozostawił niezatarty ślad w różnych aspektach naszego codziennego życia. Z biegiem czasu Jau-bi’di odegrał kluczową rolę w historii, wpływając na kultury, trendy i ruchy na całym świecie. Poprzez głęboką analizę sprawdzimy, jak Jau-bi’di ukształtował znany nam świat i pozostawił trwały ślad w naszym rozumieniu rzeczywistości. Przygotuj się na odkrycie fascynujących aspektów Jau-bi’di i sposobu, w jaki nadal kształtuje naszą teraźniejszość i przyszłość.

Jau-bi’di, Ilu-bi’di – władca aramejskiego królestwa Hamat, współczesny asyryjskiemu królowi Sargonowi II (722-705 p.n.e.), z którego inskrypcji jest znany.

Imię

Imię tego władcy w transliteracji z pisma klinowego zapisywane jest m/dia-ú-bi-i'-di i m/dia-bi-i'-, ze spotykanymi wariantami mi-lu-ú-bi-i'-di i mDINGIR-bi-i'-di[1]. Zdaniem uczonych mogło to być hebrajskie imię teoforyczne[1].

Śmierć Jau-bi’di-ego

Panowanie

W 720 r. p.n.e. Jau-bi’di stał się przywódcą antyasyryjskiego powstania, do którego dołączyły miasta Arpad, Simirra, Damaszek i Samaria[1]. W swych inskrypcjach Sargon II nazywa go „człowiekiem z gminu, uzurpatorem, złym Hetytą” (șāb hupši la bēl kussî hattû lemnu), „niegodnym pałacu” (la šininti ekalli) i „buntownikiem” (hammā'u)[1]. Wojska Jau-bi’di i jego sojuszników pokonane zostały przez armię Sargona II w 720 r. p.n.e. w bitwie pod Karkar[1]. Po przegranej Jau-bi’di schronił się w mieście Karkar, ale po jego zdobyciu przez Asyryjczyków został przez nich pojmany. Wraz ze swą rodziną zabrany on został do Asyrii, gdzie Sargon II kazał obedrzeć go żywcem ze skóry, co przedstawione zostało na jednym z reliefów w Dur-Szarrukin[1].

Przypisy

  1. a b c d e f Hawkins J.D., Jau-bi’di, w: Reallexikon..., s. 272.

Bibliografia

  • Hawkins J.D., Jau-bi’di, w: Reallexikon der Assyriologie, tom V (Ia... – Kizzuwatna), Walter de Gruyter, Berlin – New York 1976–1980, s. 272–273.