W dzisiejszym świecie Janusz Zagrodzki to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od momentu pojawienia się Janusz Zagrodzki wywołał serię debat, dyskusji i refleksji, które podkreśliły znaczenie i wpływ, jaki ma on na nasze społeczeństwo. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, społecznym, politycznym, gospodarczym czy kulturowym, Janusz Zagrodzki odcisnął swoje piętno w różnych obszarach, generując ogromne zainteresowanie i wpływ na sposób, w jaki postrzegamy otaczający nas świat i odnosimy się do niego. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Janusz Zagrodzki, analizując jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia i zapewniając pełny przegląd jego dzisiejszego znaczenia i wpływu.
Janusz Zagrodzki (ur. w 1941 w Warszawie) – historyk sztuki, krytyk, autor wystaw sztuki współczesnej i tekstów krytycznych, założyciel Galerii Ślad w Łodzi, uczestnik niezależnego ruchu artystycznego oraz ostatnich plenerów osieckich.
Spotkanie z twórczością Katarzyny Kobro oraz Władysława Strzemińskiego ukierunkowało jego główne zainteresowania w dziedzinie sztuki współczesnej. W czasie studiów w Toruniu poznał Józefa Robakowskiego, Antoniego Mikołajczyka i Andrzeja Różyckiego, która to znajomość wpłynęła na jego zainteresowanie fotografią oraz filmem. Wraz z Różyckim i Mikołajczykiem należał do grupy artystycznej Rytm, która istniała równolegle do Zero-61. Pod koniec studiów był kierownikiem artystycznym studenckiego klubu Klubu Studenckiego „Od Nowa” w Toruniu. W 1966 roku przeniósł się do Łodzi, gdzie podjął pracę w Muzeum Sztuki przygotowując wystawy i stałą galerię.
Wraz z Warsztatem Formy Filmowej przygotowywał filmy o polskiej sztuce awangardowej. Powstały filmy o Tytusie Czyżewskim, Leonie Chwistku, Henryku Stażewskim, Stanisławie Ignacym Witkiewiczu oraz Kompozycje przestrzenne Katarzyny Kobro, Konstruktywizm polski (2 części), Żywa Galeria.
W 1978 roku pracując jednocześnie w Muzeum Sztuki w Łodzi założył autorską Galerię Ślad.
W 1974 roku na plenerze w Osiekach wygłosił pierwszy wykład z cyklu Uwagi o sztuce współczesnej, który traktował o idei sztuki prywatnej. Podsumowaniem tej idei był tekst Sztuka w obiegu pozamuzealnym wygłoszony na sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki w 1984 roku. W tekście tym dowodził, że dotychczasowe próby interpretowania miejsc sztuki uległy przewartościowaniu i w związku z tym powinno się szukać odpowiedzi w bezpośrednim kontakcie. Zdecydowanie lepszym miejscem dla sztuki miały się stać mieszkania prywatne, gdzie był bliższy kontakt z kontekstem dzieła.