W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Janusz Chmielewski. Od jego początków do obecnej ewolucji, poprzez jego liczne aspekty i zastosowania w różnych kontekstach, zanurzymy się w szczegółową podróż, która pozwoli nam w pełni zrozumieć jego znaczenie i wpływ na społeczeństwo. Janusz Chmielewski to temat, który z czasem wzbudził zainteresowanie wielu osób, dlatego w tym artykule zbadamy jego najważniejsze aspekty, odkryjemy jego możliwe przyszłe implikacje i przeanalizujemy jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w temacie, czy dopiero zaczynasz się w niego zagłębiać, ten artykuł dostarczy Ci cennych informacji i zaprosi Cię do głębszego zagłębienia się w ekscytujący świat Janusz Chmielewski.
Janusz Chmielewski (ur. 4 kwietnia 1916 w Moskwie[1], zm. 2 stycznia 1998 w Warszawie) – polski językoznawca, sinolog i tłumacz.
Urodził się w rodzinie Feliksa, urzędnika kolejowego, i Anieli ze Strzemiecznych. Ukończył radomskie gimnazjum o profilu matematyczno-przyrodniczym. W 1934 wstąpił do Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Do maja 1939 studiował sinologię u prof. Jana Jaworskiego i dr. Witolda Jabłońskiego, sanskryt i buddologię u prof. Stanisława Schayera, egiptologię u prof. Antoniego Śmieszka, filozofię u prof. Tadeusza Kotarbińskiego[2].
Podczas okupacji niemieckiej przebywał w Radomiu, uczestniczył w tajnym nauczaniu oraz pomagał T. Kotarbińskiemu w organizowaniu kursów filozoficznych[2].
Po wojnie wykładał językoznawstwo porównawcze na Uniwersytecie Łódzkim, od 1955[3] profesor nadzwyczajny, od 1968 profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego[2]. W latach 1957–1959 kierował Pracownią Słownika Chińsko-Polskiego w Zakładzie Orientalistyki PAN, był członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych PAN. Był uznanym na świecie ekspertem od klasycznej logiki chińskiej[4] i o napisanie rozdziału na jej temat do monumentalnego dzieła Science and Civilisation in China poprosił go Joseph Needham. Polak zaczął pracę, ale nie mógł jej dokończyć[5] i wskazał na swoje miejsce zastępcę, Christopha Harbsmeiera. Chmielewski był także współautorem tłumaczeń na polski dzieł chińskiej klasyki, jak m.in. Prawdziwa księga południowego kwiatu (1953) i Antologia literatury chińskiej (1956).
W 1955 został uhonorowany zespołową Nagrodą Państwową III stopnia za opracowanie i przekład dzieła Czuang-tsy[6].