Znaczenie Jan Zygmunt Jakubowski w naszym współczesnym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Od czasów starożytnych Jan Zygmunt Jakubowski odgrywał kluczową rolę w ewolucji ludzkości. Niezależnie od tego, czy był przedmiotem badań różnych dyscyplin akademickich, bohaterem ruchów społecznych, czy też emblematyczną postacią kultury popularnej, Jan Zygmunt Jakubowski pozostawił niezatarty ślad w historii świata. Jego wpływ rozciąga się na wszystkie aspekty życia, od polityki po ekonomię, poprzez naukę, sztukę i technologię. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący wszechświat Jan Zygmunt Jakubowski, badając jego wpływ na różne sfery współczesnego życia i zastanawiając się nad jego znaczeniem w przyszłości.
![]() Jan Zygmunt Jakubowski ok. 1960 roku | |
Data i miejsce urodzenia |
23 czerwca 1909 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 października 1975 |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia literatury polskiej | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1946 |
Profesura |
1954 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Jan Zygmunt Jakubowski (ur. 23 czerwca 1909 w Płocku, zm. 11 października 1975 w Warszawie[1]) – polski historyk literatury polskiej.
Był synem Aleksandra Jakubowskiego i Konstancji z d. Kamińskiej[1]. Był uczniem Gimnazjum im. Marszałka Stanisława Małachowskiego w Płocku, w 1928 zdał egzamin maturalny i następnie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu w 1934 studiów pracował jako nauczyciel Warszawie i następnie Łodzi. Od 1937 był członkiem redakcji pisma „Prace Polonistyczne”[1].
Walczył w kampanii wrześniowej, następnie przebywał na Rzeszowszczyźnie, gdzie uczestniczył w tajnym nauczaniu. W 1942 został aresztowany przez Gestapo, następnie był więźniem obozów w Auschwitz i Buchenwaldzie[1].
W 1945 powrócił do Polski, w 1946 otrzymał stopień doktora filozofii na podstawie pracy Stanisław Witkiewicz jako pisarz napisanej pod kierunkiem Juliusza Kleinera[1]. W latach 1946–1947 redagował pismo Polonista, od 1948 pismo Polonistyka[1]. W latach 1947–1951 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi. W 1948 należał do założycieli Instytutu Badań Literackich PAN, tam do 1956 kierował Pracownią Podręcznika Szkolnego Historii Języka Polskiego[1]. Od 1949 był zastępcą profesora na Uniwersytecie Łódzkim, od 1951 wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie od 1952 kierował Katedrą Historii Literatury Polskiej. W 1954 został profesorem nadzwyczajnym, w 1968 profesorem zwyczajnym[1]. W latach 1968–1974 był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej UW[1].
Był redaktorem pism „Życie Szkoły Wyższej” (1953–1957), „Przegląd Humanistyczny” (od 1957), „Poezja” (1965–1973)[1]. Był także działaczem organizacji kombatanckiej ZBoWiD, od 1969 był członkiem Prezydium Zarządu Głównego[2], a od maja 1972 był wiceprezesem Rady Naczelnej ZBoWiD[3]. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był członkiem Komitetu Uczelnianego PZPR na Uniwersytecie Warszawskim[4]. Od 1971 był członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie[5].
Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C4-tuje-12)[6]. Dla uczczenia pamięci prof. Jana Z. Jakubowskiego minister oświaty i wychowania ufundował w 1976 doroczną nagrodę jego imienia[7].
Żonaty, żona Zofia Jakubowska (1907−2001).