Jan Tadeusz Lubomirski

W dzisiejszym świecie Jan Tadeusz Lubomirski to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie dużej liczby osób. Od momentu pojawienia się Jan Tadeusz Lubomirski wywołał debatę i pytania, a także wpłynął na różne aspekty społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy wpływ na życie codzienne, Jan Tadeusz Lubomirski zdołał przekroczyć granice i pokolenia, stając się tematem zainteresowania zarówno specjalistów, jak i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Jan Tadeusz Lubomirski, analizując jej znaczenie, implikacje i znaczenie w bieżącym kontekście.

Jan Tadeusz Lubomirski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 lub 28 października 1826
Stanisławowa

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1908
Warszawa

Narodowość

polska

Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Tadeusz Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 24 lub 28 października 1826 w Stanisławowie koło Dubrowny[1], zm. 7 kwietnia 1908 w Warszawie) – książę, działacz społeczny, historyk, encyklopedysta, przewodniczący Komisji Kwalifikacyjnej (Wydziału Prawodawczego) Rządu Narodowego powstania styczniowego[2], członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim[3].

Życiorys

Syn Eugeniusza Lubomirskiego. Po stracie rodziców z rozkazu cara Mikołaja I trafił do Korpusu Paziów, a następnie do Liceum Aleksandryjskiego (Царскосельский лицей) w Petersburgu. Po odbyciu służby wojskowej w Gwardii Konnej wyjechał do Francji i Anglii na dalsze studia. Po powrocie do Polski na stałe zamieszkał w Warszawie i poświęcił się działalności charytatywnej, zwłaszcza w kołach rzemieślniczych. W 1856 został naczelnikiem sekcji ochron Towarzystwa Dobroczynności, stał też na czele Towarzystwa Kredytowego Miejskiego.

W 1862 mianowany został członkiem Rady Wychowania. W czasie powstania styczniowego pracował w wydziale spraw zagranicznych Rządu Narodowego. W 1865 został wybrany prezesem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności.

Z żoną Marią Zamoyską miał trzech synów (między innymi Zdzisława) i pięć córek (między innymi Helena Gawrońska, matka Jana Gawrońskiego). Był właścicielem majątku w Małej Wsi.

Działalność publicystyczna

Był także encyklopedystą piszącym hasła do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859–1868. Jego nazwisko wymienione jest w I tomie z 1859 roku na liście twórców zawartości tej encyklopedii[4]. Był również inicjatorem oraz współwydawcą Encyklopedii Wychowawczej[5] oraz Encyklopedii rolnictwa i wiadomości związek z nim mających[6][7].

Oddawał się również badaniom naukowym nad społeczno-gospodarczą historią Polski. Napisał: Rolnicza ludność w Polsce od w. XVI. do XVIII. (1857–1858), Trzy rozdziały z dziejów skarbowości 1507–1532 (1868)[8], wydał Kodeks dyplomatyczny Księstwa Mazowieckiego (1863)[9], Księgę Ziemi Czerskiej (1879) i in.

Dzieła

Wywód przodków

4. Franciszek Ksawery Lubomirski      
    2. Eugeniusz Lubomirski
5. Teofila Rzewuska        
      1. Jan Tadeusz Lubomirski
6. Tadeusz Czacki    
    3. Maria Czacka    
7. Barbara Dembińska      
 

Przypisy

  1. ↑ Jan Tadeusz Książę Lubomirski. . .
  2. ↑ Franciszka Ramotowska, Rząd Narodowy Polski w latach 1863–1864, Warszawa-Łódź 1978, s. 160.
  3. ↑ Roczniki Gospodarstwa Krajowego. R. 16, 1858, T. 32, nr 1, Warszawa 1858, s. 178.
  4. ↑ Praca zbiorowa 1859 ↓.
  5. ↑ Kierski 1923 ↓.
  6. ↑ Estreicher 1906 ↓.
  7. ↑ Lubomirski 1873 ↓.
  8. ↑ Cyfrowa wersja pierwodruku w serwisie Polona.pl.
  9. ↑ Wersja cyfrowa pierwszego wydania dostępna jest w serwisie Polona.pl.

Bibliografia

  • Praca zbiorowa: Encyklopedia Powszechna tom I. Warszawa: Samuel Orgelbrand, 1859.
  • Karol Estreicher: Bibliografia polska 1881–1900, t.I A-F. Kraków: Nakładem Spółki Księgarzy Polskich, 1906.
  • Jan Tadeusz Lubomirski: Encyklopedia rolnictwa i wiadomości związek z niem mających, t. I. Warszawa: Drukarnia Józefa Bergera, 1873.
  • Feliks Kierski: Podręczna encyklopedia pedagogiczna. T. I. Lwów, Warszawa: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, Wydawnictwo Książnica Polska, 1923, s. 90–91.

Linki zewnętrzne

Rząd Narodowy Cywilny