W dzisiejszym świecie Jan Reszke to temat, który zyskał niespotykane dotychczas znaczenie. Od dziesięcioleci Jan Reszke jest przedmiotem badań i zainteresowań naukowców, ekspertów i specjalistów z różnych dziedzin. Jego wpływ był odczuwalny w społeczeństwie, kulturze, polityce i gospodarce, wywołując niekończące się debaty i refleksje na temat jego konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jan Reszke, analizując jego ewolucję w czasie, obecne wyzwania i możliwe perspektywy na przyszłość. Ponadto dokładnie zbadamy różne podejścia i opinie na temat Jan Reszke, aby zapewnić pełny i obiektywny przegląd tego tak aktualnego dzisiaj tematu.
![]() Jan Reszke, post 1889 | |
Imię i nazwisko |
Jan Mieczysław Reszke |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Typ głosu | |
Zawód |
śpiewak |
Aktywność |
1874-1902 |
Jan Mieczysław Reszke (także Jean de Reszke) (ur. 14 stycznia 1850 w Warszawie, zm. 3 kwietnia 1925 w Nicei)[1] – polski śpiewak. Początkowo interpretował partie barytonowe, ale światową sławę zdobył jako wykonawca partii tenore di forza (tenora dramatycznego). Jeden z najbardziej znanych wykonawców męskich partii wokalnych opery końca XIX wieku.
Urodził się jako syn Jana Reszke, hotelarza i Emilii z Ufniarskich w domu przy ulicy Koziej w Warszawie. 17 marca 1850[2] został ochrzczony w katedrze św. Jana Chrzciciela. Jego dziadek Jan Reschke pochodził z Augsburga w Saksonii[3], zaś dziadek Franciszek Xawery Ufniarski pochodził z obwodu sandomierskiego, ze wsi Gościeradów[4].
Studiował w Warszawie, Mediolanie i Paryżu. Debiutował w 1874 w Wenecji w barytonowej partii Alfonsa w Faworycie Gaetana Donizettiego.
Od 1876 występował w Paryżu. Debiutował jako tenor w operze madryckiej w głównej roli w Robercie Diable Giacomo Meyerbeera w 1879. 1 marca 1884 na zaproszenie Masseneta wystąpił na scenie Opery Paryskiej jako Jan Chrzciciel w operze Herodiada, śpiewając ze swą siostrą, Józefiną i bratem, Edwardem[5].
W 1884 został pierwszym śpiewakiem Opéra de Paris, stając się bożyszczem Paryża. Często śpiewał wspólnie z bratem, m.in. latem 1887 w Londynie (przedstawienie Hugenotów Meyerbeera zostało uznane za szczyt muzycznego sezonu) i zimą 1890/1891 w Sankt Petersburgu, gdzie car Aleksander III Romanow zatwierdził jego szlachectwo.
W latach 1888–1900 regularnie współpracował z londyńską Royal Opera House, gdzie wystąpił ponad 300 razy.
W latach 1891–1901 śpiewał w Metropolitan Opera w Nowym Jorku oraz salach koncertowych Bostonu i Chicago. Na sezon 1892/1893 powrócił do Europy, wystąpił w maju 1893 w Operze Warszawskiej. Pod koniec 1893 znowu pojawił się w Metropolitan Opera – na scenie w Nowym Jorku i w objeździe dał w sumie 339 koncertów (11 sezonów).
W 1902 wycofał się ze sceny i otworzył w Paryżu szkołę śpiewu, którą w 1918 przeniósł do Nicei. Z jego porad wokalnych korzystali nawet tacy artyści, jak Adelina Patti, Nellie Melba, Leo Slezak i Bronisław Romaniszyn.
Jan Reszke zakupił majątek ziemski Skrzydlów koło Częstochowy, który stał się jego polskim domem. Założył tam stadninę oraz nowoczesną stajnię sportową[6]. Oprócz Skrzydlowa był również właścicielem majątku w Kłobukowicach, Witkowicach, Chorzenicach i Zdrowej[7][8].
Zmarł 3 kwietnia 1925, pochowany został na paryskim Cmentarzu Montparnasse[9].
Był żonaty z Marią hrabiną de Goulaine, z którą miał syna Jana, porucznika, poległego 11 czerwca 1918 pod Méry we Francji[10]