Obecnie Jan Kaczmarek (satyryk) jest tematem na ustach wszystkich. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na gospodarkę światową, Jan Kaczmarek (satyryk) przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i obywateli. Dzięki niekończącym się opiniom i analizom, od najbardziej technicznych po najbardziej emocjonalne, nie ma wątpliwości, że Jan Kaczmarek (satyryk) stał się przedmiotem debaty i refleksji w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jan Kaczmarek (satyryk), badając zarówno jego pozytywne, jak i negatywne aspekty, w celu zapewnienia pełnego i wzbogacającego przeglądu tego tematu.
Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1945 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 listopada 2007 |
Miejsce spoczynku |
Cmentarz Grabiszyński we Wrocławiu |
Zawód, zajęcie |
Jan Kaczmarek (ur. 6 czerwca 1945 w Lwówku, zm. 14 listopada 2007 we Wrocławiu) – polski satyryk, piosenkarz i autor piosenek, felietonista.
Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Emilii Sczanieckiej w Pniewach[potrzebny przypis]. Z wykształcenia elektronik, absolwent Politechniki Wrocławskiej[1].
Był jednym z założycieli Kabaretu Elita (z Tadeuszem Drozdą, Jerzym Skoczylasem i Romanem Gerczakiem)[1]. Od lat 70. do 90. współpracował z Andrzejem Waligórskim i Studiem 202 w Polskim Radiu Wrocław. Jednym z najbardziej znanych słuchowisk z jego udziałem jest seria „Z pamiętnika młodej lekarki” (wraz z Ewą Szumańską).
Napisał teksty do ponad 200 piosenek, m.in. do utworów: „Kurna chata”, „Zerowy bilans, czyli pero, pero”, „Czego się boisz głupia”, „Ballada o mleczarzu” i „Do serca przytul psa”, a także opowiadań (Nasza naturalna sztuczność; KAW; 1980) i felietonów.
Zmarł 14 listopada 2007 w wieku 62 lat. Przyczyną śmierci była choroba Parkinsona, na którą chorował od połowy lat 80. Pochowany został na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
W czerwcu 2015 został patronem Szkoły Podstawowej nr 43 z Oddziałami Integracyjnymi we Wrocławiu[2].
Był żonaty z Danutą, z którą miał syna, Jacka[1].